ပညာေရး သည္ နိုင္ငံေရးျဖစ္သည္။

by Shwe Eaim Si

ပညာေရး သည္ နိုင္ငံေရးျဖစ္သည္။
by Kyaw Thu Han on Friday, 15 April 2011 at 17:25

ကၽြန္ေတာ္သတင္းစာေတြ၊ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ မၿပီးဆံုးႏုိင္ေသးတဲ႕ စစ္ပြဲအေၾကာင္းေတြ၊ အေသခံဗံုးခြဲမႈ သတင္းေတြ၊ AIDS ေရာဂါဟာ ခုခ်ိန္ထိ ထိန္းခ်ဳပ္လို႕မရႏုိင္ေသးပဲ ႏုိင္ငံအမ်ားအျပားမွာ ကူးစက္ပ်ံ႕ႏွံ႕ ေနတာေတြကို ဖတ္ရႈမိရင္း လူေတြဟာ ဒီျပႆနာေတြကို အမွန္တကယ္ပဲ မေျဖရွင္းႏုိင္ေတာ့ ဘူးလားလို႕ေတြးမိပါတယ္။

  တကယ္ေတာ့ ႏုိင္ငံ႕ေခါင္းေဆာင္ေတြ ၊ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ လႈပ္ရွားေနသူေတြနဲ႕ ပရဟိတ အလုပ္ေတြကို အားႀကိဳးမာန္တက္ေဆာင္ရြက္ေနၾကသူေတြ အမ်ားအျပား ရွိေနၾကပါလွ်က္နဲ႕ ဘာေၾကာင့္ဒီျပႆနာေတြဟာ ေလ်ာ႕နည္းမသြားတဲ႕အျပင္ တိုးပြားေနရတာလဲလို႕ ေတြးၾကည္႕မိပါတယ္။ လူေတြဟာ အသိပညာ မျပည္႕၀ၾကေသးလို႕ ဒီျပႆနာေတြရွိၾကတာလားလို႕ ေတြးမိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့လူ တန္းစားအလႊာ တစ္ခုေလာက္ပဲ ပညာတတ္ေနလို႕မရပါဘူး။ လူတန္းစားအလႊာ အသီးသီးက လူေတြ ပညာျပည္႕၀ၾကပါမွ ကမာၻႀကီးအတြက္ အဆင္ေျပပါလိမ္႕မယ္။

သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းဖို႕ အတြက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ H1N1 တုပ္ေကြးေရာဂါကို ကာကြယ္ဖို႕ပဲျဖစ္ျဖစ္ အေၿခံခံ လူတန္းစားေတြကအစ အသိပညာျပည္႕၀ၾကပါမွ ေအာင္ျမင္ေအာင္ျပဳလုပ္ႏုိ္္င္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ႏုိင္ငံ႕ေခါင္းေဆာင္အမ်ားစု မွားယြင္းၿပီးထင္ျမင္ေနတဲ႕ အခ်က္တစ္ခုကေတာ့ ပညာေရးစနစ္ထဲကို ေငြအေျမာက္အမ်ားပံုေအာ ၿပီးထည္႕လုိက္ရံုနဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ပညာေရး အဆင့္အတန္းျမင့္တက္လာလိမ္႕မယ္လို႕ ထင္ျမင္ယူဆေနျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

အေမရိကန္ ပညာေရး၀န္ႀကီး အာနီဒန္ကန္က ကၽြန္ေတာ္တို႕ အင္အားေကာင္းတဲ႕ စီးပြားေရးကို ျပန္လည္တည္ေဆာက္ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ ပညာတတ္လုပ္သမားထုတစ္ရပ္ ရွိဖို႕ပဲလုိပါတယ္ လို႕ ၀ါရွင္တန္ အစိုးရကို ရွင္းျပခဲ႕ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ စီးပြားေရးႏႈိးဆြစီမံကိန္းထဲမွာ ေက်ာင္းေတြနဲ႕ တကၠသိုလ္ေတြကို ေဒၚလာ ဘီလီယံ ၁၀၀ ထည္႕သြင္းေရးမွာ ေငြအမ်ားအျပားသံုးစြဲေနတာ အေမရိကန္တင္မဟုတ္ပါဘူး ၿဗိတိန္၊ ဂ်ာမဏီ၊ ကေနဒါ၊ တရုတ္၊ယူေအအီးနဲ႕ အျခားႏုိင္ငံ အမ်ားအျပားဟာ ဒီလမ္းေၾကာင္းအတိုင္းျပဳလုပ္ေနၾကပါတယ္။

ဒီေငြေတြအကုန္လံုး အမွတ္တကယ္လိုအပ္တဲ႕ ေနရာ၊ တစ္နည္းေျပာရရင္လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကို အေကာင္းဆံုး ရလဒ္ေတြ ျပန္ေပးႏုိင္မယ္႕ေနရာေတြမွာ အသံုးခ်ရဲ႕လားဆိုတာ ေလ႕လာၾကည္႕ဖို႕လိုပါတယ္။

ဥပမာအားျဖင့္ဂ်ာမဏီမွာဆိုရင္ ပညာေရး အသံုးစရိတ္အတြက္ အစိုးရထုတ္ေပးတဲ႕ ေငြထဲက ယူရိုေငြ ကုေဋတစ္ေထာင္ ( ၁၀ ဘီလီယံ) ေလာက္ ေက်ာင္းအေဆာက္အအံုေတြ အသစ္ျပန္လည္မြမ္းမံတဲ႕ေနရာမွာ သံုးစြဲေနပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေပၚ ဗိသုကာ ဒီဇုိင္းအဆန္းမ်ားနဲ႕ ေက်ာင္းအသစ္ေတြတည္ေဆာက္တဲ႕ ပညာေရးစီိမံကိန္းမွာ ေဆာက္လုပ္ေရးကုမၸဏီေတြအတြက္ေတာ့ ရတနာပံုဆိုက္သလို ပြေပါက္တိုးေစပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႕ ဆရာေတြလည္း စာသင္ခန္းအသစ္ေတြမွာ စာသင္ရေတာ့ သေဘာက်က်ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႕ ဂ်ာမနီ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ပညာ အရည္အခ်င္းက      ထူးထူးျခားျခား တိုးတက္လာျခင္းမရွိလွပါဘူး။

  ၿဗိတိန္ႏုိင္ငံမွာလည္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဂၚဒန္ဘေရာင္း ကေက်ာင္းေတြမွာ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႕ အင္တာနက္ဆက္သြယ္မႈေတြ တိုးၿပီးထားရွိဖို႕ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ႕ ပညာရွင္ အမ်ားစုကေတာ့ သိပ္ၿပီးထိေရာက္မွာမဟုတ္ဘူးလို႕ ခန္႕မွန္းေနၾကပါတယ္။

  ထိေရာက္ေအာင္ဘယ္လိုသံုးစြဲမလဲ


ကမာၻ႕ဘဏ္ကျပဳလုပ္တဲ႕ ေလ႕လာမႈတစ္ခုမွာ ႏုိင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ကမာၻ႕ အဆင့္မီ တကၠသိုလ္အသစ္ေတြ ေဆာက္လုပ္ဖို႕ ေငြေတြပံုေအာသံုးေနတယ္လို႕သိရပါတယ္။ ဒီေလ႕လာမႈရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တဲ႕ ဂ်ေမးဆမ္မီက ပညာေရးအတြက္ ေငြသံုးစြဲရာမွာ ပိုၿပီးထိေရာက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ၾကဖို႕ သတိေပးလိုက္ပါတယ္။ အစိုးရေတြမွားၿပီးလုပ္မိတဲ႕ကိစၥတစ္ခုကေတာ့ ေကာင္းမြန္ျပည္႕စံုၿပီးသား ေနရာေတြမွာ ေငြေတြအမ်ားႀကီးသံုးစြဲေနတာပါပဲ။ ဥပမာ- ေဆာ္ဒီအာေရးဗီးယားဆိုရင္ စာသင္ေက်ာင္းတစ္ခုထဲအတြက္ ေဒၚလာ ၁၃ ဘီလီယံခန္႕ သံုးစြဲေနပါတယ္။ ဒီသံုးစြဲမႈေတြက သင့္ေတာ္ေကာင္းမြန္တယ္လို႕ထင္စရာရွိပါတယ္။

ဒါေပမဲ႕ IFO အင္စတီက်ဴ႕နဲ႕ စတန္းဖို႕ တကၠသိုလ္တို႕ကျပဳလုပ္တဲ႕ေလ႕လာမႈေတြအရ ေငြသံုးစြဲသေလာက္ထိေရာက္မႈမရွိလွဘူးလို႕ သိရပါတယ္။ လြန္ခဲ႕ေသာဆယ္စုႏွစ္ေတြမွာ အေမရိကန္၊ ျပင္သစ္ႏွင့္ ဂ်ာမဏီတို႕ဟာ ပညာေရးအတြက္ ေငြအေျမာက္အမ်ားသံုးခဲ႕ေသာ္လည္း ပညာေရးစနစ္ကို အဓိကထား ေျပာင္းလဲခဲ႕တဲ႕ ဆြီဒင္ႏွင့္ ဖင္လန္ႏုိ္င္ငံတုိ႕လုိ ပညာအရည္အေသြးေတြ တိုးတက္လာမႈကို မေတြ႕ျမင္ရ ဟုသိရပါသည္။

တကယ္လုိအပ္တဲ႕ေနရာ


 အေမရိကန္အပါအ၀င္ ႏုိင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ား အဓိကထား အာရံုစိုက္ၾကတာက အဆင့္ျမင့္ပညာေရး ၊ အီလုိက္တကၠသိုလ္ပညာေရးျဖစ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံရဲ႕ အီလုိက္တကၠသိုလ္ေတြ ကမာၻ႕အဆင့္သတ္မွတ္ခ်က္မွာ ထိပ္ပို္င္းေရာက္ေနဖို႕ကိုပဲ အေလးထားေနၾကတယ္လို႕ ပညာရွင္တစ္ဦးက ေ၀ဖန္ပါတယ္။ တကယ္တမ္းလုိအပ္ေနတဲ႕ေနရာကေတာ့ အေျခခံပညာေရးျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ မူလတန္းနဲ႕မူႀကိဳအဆင့္ေတြမွာ ကေလးေတြကို ပိုၿပီးဂရုစိုက္သင့္ပါတယ္။

ဆင္းရဲမြဲေတမႈေၾကာင့္ ေက်ာင္းမတက္ႏုိ္င္တဲ႕ ကေလးမ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းေစာေစာထြက္ရမဲ႕ကေလးေတြကို ပညာသင္ၾကားစရိတ္ ေထာက္ပံ႕ျခင္းဟာ ေငြကုန္ေၾကးက်မမ်ားပဲ ထိေရာက္တဲ႕နည္းလမ္းတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ စီးပြားေရးအဆင္မေျပတဲ႕မိသားစုေတြက ကေလးမ်ားအတြက္ မူႀကိဳပညာေရး ေဖာ္ေဆာင္ေပးျခင္းဟာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအတြက္၊ ႏုိင္ငံ႕စီးပြားေရးအတြက္ေကာင္းက်ိဳးမ်ားစြာျဖစ္ထ ေကာင္းက်ိဳးမ်ားစြာျဖစ္ထြန္းတဲ႕ အျပင္၊ ရာဇ၀တ္မႈႏွင့္ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္မႈျဖစ္စဥ္ေတြကိုပါ ေလ်ာ႕က်ေစပါတယ္ လို႕ႏုိဘယ္ဆုရ စီးပြားေရးပညာရွင္ ဂ်မ္းဟက္မန္က ေျပာဆိုပါတယ္။

 လက္ရွိအခ်ိန္မွာ မူႀကိဳပညာေရးကို အဓီကေဆာင္ရြက္ေနတဲ႕ ႏုိင္ငံကေတာ့ ခ်ီလီႏုိင္ငံပဲျဖစ္ပါတယ္။ ကေလးသူငယ္ေတြကို ေဆးကုသေပးရေလ႕ရွိတဲ႕ ဆရာ၀န္မေလး မီရွဲဘတ္ခ်လက္ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္မွာ ခ်ီလီသမၼတျဖစ္လာတဲ႕အခါ ႏုိင္ငံအႏွ႕ံ မူႀကိဳေက်ာင္း အေျမာက္အမ်ား ေဆာက္လုပ္ခဲ႔ပါတယ္။ ဒါဟာႏုိင္ငံရဲ႕ အနာဂတ္အတြက္ အေရးပါတဲ႕ ရင္းႏွီးျမႈပ္ႏွံမႈျဖစ္ပါတယ္လို႕ ပညာေရးသုေတသီ ေအာတစ္က ခ်ီးက်ဳးေျပာဆိုပါတယ္။

  ဆရာေတြရဲ႕အေရးပါမႈ


 ေနာက္ထပ္ျပဳလုပ္ရမယ္႕ အေရးႀကီးကိစၥတစ္ခုမွာ ဆရာ၊ ဆရာမေတြရဲ႕ အရည္အခ်င္း စမ္းသပ္စစ္ေဆးဖို႕ျဖစ္ပါတယ္။ စာသင္ခန္းအရြယ္အစား၊ သင္ရိုးညြန္းတမ္း၊ ေက်ာင္းရဲ႕ဘ႑ာေငြ စတာေတြအားလံုးက ေက်ာင္းတစ္ခု ေအာင္ျမင္ဖို႕ သိပ္အေရးမပါလွပါ။ အေရးအႀကီးဆံုးက ေက်ာင္းမွာ ဆရာ၊ ဆရာမေကာင္းေတြရွိဖို႕ ျဖစ္ပါတယ္။ ဖင္လန္ႏွင့္ ေတာင္ကိုရီးယားတို႕ မွာ ကမာၻ႕အေတာ္ဆံုး အထက္တန္းေက်ာင္းသားမ်ားရွိေနျခင္းက ဒီႏုိ္္င္ငံေတြက ဆရာ၊ ဆရာမေတြအေပၚ အဓိကအာရံုစိုက္လို႕ ျဖစ္ပါတယ္။ ဖင္လန္မွာဆိုရင္ ေက်ာင္းဆရာအလုပ္ဆိုတာ ဂုဏ္ယူစရာ အေကာင္းဆံုးအလုပ္တစ္ခုအျဖစ္သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။

အဲဒီႏုိင္ငံေတြမွာ ဆရာ ၊ ဆရာမမ်ားကို အရည္အေသြး ျပည္႕မီမႈရွိမရွိ စစ္ေဆးၾကည္႕တယ္။ ၿပီးေတာ့လိုအပ္တဲ႕ ေလ႕က်င့္သင္ၾကားမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေပးတယ္။ ဒါဆိုရင္ အျခားႏုိင္ငံေတြက ဘာလို႕သူတို႕ရဲ႕ နည္းလမ္းေတြကို အတုခုိးၿပီး သူတို႕ရဲ႕ ပညာေရးအစီအစဥ္ေတြခ်မွတ္တဲ႕အခါမွာ ေရရွည္မွာ ေကာင္းက်ိဳးရွိေစမယ္႕ စီမံကိန္း ထက္လတ္တေလာ ေပၚျပဴလာျဖစ္ေနတဲ႕ ၊ ဒါမွမဟုတ္ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ျပႏုိင္တဲ႕ ေက်ာင္းအေဆာက္အအံုေတြေဆာက္တာ၊ ဆရာ၊ ဆရာမအသစ္ေတြ ခန္႕ထားတာစတဲ႕ ျပည္သူလူထုကို လက္ေတြ႕ျပႏိုင္တဲ႕ေနရာေတြမွာ ပိုၿပီးေငြေၾကးေထာက္ပံ႕ခ်င္စိတ္ရွိၾကပါတယ္။

 ေက်ာင္းေကာင္းဆိုတာဘာလဲ


 ၿဗိတိန္၊ ေနာ္ေ၀နဲ႕ အေမရိကန္ျပည္နယ္ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေက်ာင္းေတြရဲ႕ အရည္အခ်င္းကို စမ္းသပ္စစ္ေဆးဖို႕ ျပဳလုပ္ၾကပါတယ္။ သူတို႕စမ္းသပ္တဲ႕နည္းကေတာ့ ေက်ာင္းတစ္ခုဟာ ေက်ာင္းသားတစ္ဦးကို ဘယ္ေလာက္ထိ အရည္အေသြးေတြ၊ ပညာေတြ ထပ္ျဖည္႕ေပးႏုိင္မလဲဆိုတဲ႕အခ်က္နဲ႕ တိုင္းတာၾကပါတယ္။

အရင္တုန္းက ယူဆခဲ႕သလို ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း ဟာေတာ္တဲ႕ ၊ အရည္အခ်င္းရွိတဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြကို ေမြးထုတ္ေပးႏုိင္ရံုနဲ႕ ေက်ာင္းေကာင္းလို႕မယူဆေတာ့ပါဘူး။ နာမည္ႀကီးတကၠသိုလ္ေတြ ၊ ထိပ္ပုိင္းကေက်ာင္းႀကီးေတြက ေက်ာင္းသားလက္ခံတဲ႕ေနရာမွာ အေတာ္ဆံုးဆိုတဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြကို ေရြးခ်ယ္လက္ခံေလ႕ရွိပါတယ္။

ဒီေတာ့နာမည္ႀကီးတကၠသိုလ္က ထြက္လာတဲ႕ေက်ာင္းသားေတြ ေတာ္ၾကတာ ၊ ေအာင္ျမင္ၾကတာဟာ ေက်ာင္းသားေတြကကို နဂိုထဲက ေတာ္ၾကလို႕၊ ႀကိဳးစားၾကလို႕ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေက်ာင္းေကာင္းဆိုတာ နဂိုကအရည္အခ်င္းမရွိတဲ႕သူကို အရည္အခ်င္းရွိလာေအာင္ျပဳလုပ္ေပးႏုိင္တဲ႕ ေက်ာင္းမ်ိဳးကို ေခၚတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းေတြကို စမ္းသပ္တဲ႕နည္းလမ္းသစ္ကေတာ့ ေက်ာင္းသားတစ္ဦးေက်ာင္းသို႕မေရာက္ခင္ ရွိတဲ႕ အရည္အခ်င္းနဲ႕ ေက်ာင္းၿပီးသြားတဲ႕အခါ ရွိတဲ႕အရည္အခ်င္း ကို ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည္႕ဖို႕ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီနည္းလမ္းသစ္နဲ႕စမ္းသပ္ၾကည္႕တဲ႕အခါ အံ႕ၾသစရာေကာင္းတဲ႕ ရလဒ္ေတြ ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ ဖေလာ္ရီဒါျပည္နယ္မွာ ယခင္က အေကာင္းဆံုးေက်ာင္းေတြလို႕သတ္မွတ္ခဲ႕တဲ႕ ေက်ာင္းေတြက ေက်ာင္းသားေတြအရည္အခ်င္းတက္ေအာင္ မလုပ္ႏုိ္င္၊ သာမန္ေက်ာင္းကေလးေတြကေတာ့ ညံ႕ဖ်င္းတဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြကို အလယ္အလတ္အဆင့္ေလာက္ ေရာက္ေအာင္သင္ၾကားေပးႏုိင္တာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါဆိုသာမန္ေက်ာင္းေလးေတြက ပိုၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြကို အရည္အခ်င္း ထပ္ျဖည္႕ေပးႏုိ္င္တာကို ၾကည္႕ရင္ ဒီေက်ာင္းေတြကို ပိုၿပီးေကာင္းတဲ႕ ေက်ာင္းေတြလို႕သတ္မွတ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေန႕ေခတ္ဟာ ပညာေခတ္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ အစိုးရေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား နားလည္ သေဘာေပါက္လာၾကပါၿပီ။ ပညာေရးအတြက္ ေငြေၾကးရင္းႏွီးျမႈပ္ႏွံမႈ အမ်ားအျပားလုပ္ေဆာင္ေနၾကတာ ကမာၻ႕ေနရာအႏွံ႕မွာ ေတြ႕ေနရပါတယ္။

 အစဥ္အလာအားးျဖင့္ ပညာေရးကို သိပ္အေလးမထားတဲ႕ အေရွ႕အလယ္ပို္င္း ႏုိ္္င္ငံေတြေတာင္ ေရနံမွရတဲ႕ ေငြအေျမာက္အမ်ားကို ပညာေရးထဲကို ထည္႕သြင္းျမႈပ္ႏွံ ေနၾကပါတယ္။ အဘူဒါဘီေစာ္ဘြား ရွိတ္ေဇယတ္ ဦးေဆာင္တဲ႕ အာရပ္ပညာတတ္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားဟာ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းရဲ႕ အနာဂတ္အတြက္ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈေတြ ျပဳလုပ္ေနၾကပါတယ္။

 ဒါေပမဲ႕ တကယ္ထိေရာက္မႈရွိဖို႕ဆိုတာက ေငြေၾကးတစ္ခုတည္းနဲ႕ တက္ႏုိင္တဲ႕ကိစၥ မဟုတ္ပါဘူး။ ေက်ာင္းေကာင္းေတြ၊ ဆရာေကာင္းအမ်ားႀကီးရွိပါမွ ပညာေရးဟာ တိုးတက္မႈရွိမွာပါ။ ဒီလိုျဖစ္ဖို႕ကလည္း ေက်ာင္းေတြ၊ဆရာဆရာမေတြကို အရည္အေသြး စမ္းသပ္စစ္ေဆးမႈ ၊ သုေတသန ျပဳလုပ္ခ်က္ေတြ မရွိဘဲ မွန္ကန္ၿပီး ထိေရာက္တဲ႕ ပညာေရးေပၚလစီကို ခ်မွတ္ႏုိ္င္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ တုိင္းျပည္အမ်ားအျပားမွာ ပညာအရည္အခ်င္း မျပည္႕၀မႈေၾကာင့္ စီးပြားေရးအရ ထိခိုက္နစ္နာမႈက ဘ႑ာေရး အက်ပ္အတည္းေၾကာင့္ နစ္နာရတာထက္ေတာင္ ပိုၿပီးမ်ားေသးတယ္လို႕ OECD အဖြဲ႕ရဲ႕ ေလ႕လာမႈတစ္ခုက ေဖာ္ျပပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ပညာေရးစနစ္ကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲႏုိ္င္စြမ္းမရွိတဲ႕ ႏုိ္င္ငံေတြဟာ စီးပြားေရးအရ ႏွစ္စဥ္နစ္နာေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ႏုိင္ငံသားတို႕ရဲ႕ ပညာေရးကို ျမွင့္တင္ေပးျခင္းဟာ စီးပြားေရးအတြက္ တင္ေကာင္းတာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း တစ္ခုလံုးပိုၿပီး အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕မႈ ကို ျဖစ္ေစႏုိ္င္ပါတယ္။

ပညာေရးအတြက္ေငြလိုအပ္မႈ  


ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္တာက ပညာေရးအတြက္ ေငြသံုးစြဲမႈဟာ ဘာအက်ိဳးမွ မရွိဘူးလို႕ ဆိုလုိတာမဟုတ္ပါဘူး။ ေက်ာင္းအေဆာက္အအံုေတြ၊ သင္ေထာက္ကူပစၥည္းေတြ မလိုအပ္ဘူးလို႕လည္း ေျပာတာမဟုတ္ပါ။ ကမာၻ႕ေနရာအမ်ားအျပားမွာ စာသင္ေက်ာင္းေတြမရွိေသးတဲ႕ ရြာေတြ ၊ စားပြဲ၊ ကုလားထုိင္ေတြ   မရွိတဲ႕ေက်ာင္းေတြ စသျဖင့္ ပညာကို ေကာင္းစြာ သင္ၾကားခြင့္မရတဲ႕ ေနရာေတြမ်ားစြာ ရွိပါေသးတယ္။

 တကယ္ေတာ့ပညာေရးအတြက္ အသံုးစရိတ္ေတြဟာ ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီးႏုိ္င္ငံေတြအတြက္ေတာင္ နည္းေနပါေသးတယ္။ ကမာၻမွာ ပညာေရးအတြက္ အသံုးစရိတ္အမ်ားဆံုးျဖစ္တဲ႕ အေမရိကန္ေတာင္ စစ္ေရးအသံုးစရိတ္ရဲ႕ ထက္၀က္ခန္႕ကိုသာ ပညာေရးအတြက္ သံုးစြဲပါေသးတယ္။ အေမရိကန္ႏုိ္င္ငံဟာ ဂ်ီဒီပီရဲ႕ ၂.၉ ရာခုိ္္င္ႏႈန္းခန္႕ကို သံုးစြဲေနပါတယ္။ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းရွိ ႏုိ္င္ငံမ်ားကေတာ့ ပညာေရးကို စီးပြားေရးတစ္ခုသဖြယ္ သေဘာထားၿပီး ရင္းႏွီးျမႈပ္ႏွံမႈမ်ား အႀကီးအက်ယ္ျပဳလုပ္ေနၾကပါတယ္။

 ထင္ရွားတဲ႕သာဓက က အဘူဒါဘီ ေဒသရွိ မတ္(စ)ဒါ (Masdar) သိပၸံႏွင့္ နည္းပညာ တကၠသိုလ္ ျဖစ္ပါတယ္။ မတ္(စ) ဒါတကၠသိုလ္ဟာ ကမာၻေပၚမွာ အစားထိုးစြမ္းအင္ႏွင့္ ေရရွည္တည္တံ႕မယ္႕ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈကို အဓိကအေလးထား ေလ႕လာတဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာ ဘြဲ႕လြန္သုေတသန တကၠသိုလ္ျဖစ္ပါတယ္။ တကၠသိုလ္နဲ႕တကၠသိုလ္ပတ္၀န္းက်င္ရွိ အိမ္ေတြအားလံုးမွာ ေနေရာင္ျခည္စြမ္းအင္မွရတဲ႕ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္ကိုသာ သံုးစြဲၿပီး ကာဗြန္ထုတ္လႊတ္မႈ မရွိေစရန္ ကားသံုးျပဳခြင့္ကိုေတာင္ ပိတ္ပင္ထားပါတယ္။ မတ္(စ) ဒါ တကၠသိုလ္မွာ အဘူဒါဘီ အစိုးရရဲ႕ ေထာက္ပံ႕ေငြ အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္း ၁၅၀၀ ျဖင့္ တည္ေဆာက္ခဲ႕ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

 ဒီတကၠသိုလ္က မက္ဆာခ်ဴး ဆက္နည္းပညာ အင္စတီက်ဴ႕(MIT) ႏွင့္ အဓိကခ်ိတ္ဆက္ထားပါတယ္။ MIT က ပါေမာကၡမ်ားႏွင့္ အတူတူ ေက်ာင္းသားေတြက သုေတသနျပဳလုပ္ခြင့္ေတြလည္း ရရွိထားပါတယ္။ အဘူဒါဘီရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ ရွိတ္ေဇယတ္ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းရွိ ပညာတတ္လူငယ္ေတြ အေ၀းကိုသြားၿပီး ပညာသြားသင္စရာမလိုပဲ ကိုယ္႕ေဒသမွာကိုယ္ အဆင့္ျမင့္နည္းပညာေတြ သင္ၾကားႏုိင္ဖို႕ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိတကၠသိုလ္ႀကီးကို ေငြကုန္ခံၿပီး ေဆာက္ျခင္းအားျဖင့္ အျခားတုိင္းျပည္ေတြက ပညာတတ္လူငယ္ေတြကိုပါ လာေရာက္သင္ၾကားဖို႕ ဆြဲေဆာင္ႏုိ္င္ပါလိမ္႕မယ္။ ဒီအာရပ္ေစာ္ဘြားကေတာ့ေရရွည္မွာ ေရနံစီးပြားေရးကို အားကိုးတာထက္ ပညာစီးပြားေရ (Knowledge economy) ကို အားကို တာက ပိုၿပီး အက်ိဳးအျမတ္ ရလိမ္႕မယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ထားပံုရပါတယ္။

ဒါေပမဲ႕ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းနုိ္င္ငံေတြအတြက္ ေငြေၾကးမဟုတ္ဘဲ အျခားအခက္အခဲေတြ ရွိပါေသးတယ္။
 အာရပ္ေခါင္းေဆာင္ေတြက မိမိျပည္သူေတြကို ပညာလည္းတတ္ေစခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ႕ပညာတတ္လာရင္ ကိုယ္႕ကို ျပန္ၿပီးအာခံၾကမွာကို လည္းစိုးရိမ္ၾကပါတယ္။ အီရန္ႏုိ္င္ငံရွိ ရွရစ္(ဖ္) တကၠသိုလ္ဆိုရင္လည္း ကမာၻေက်ာ္ နည္းပညာတကၠသိုလ္ မ်ားျဖစ္တဲ႕ MIT, Caltech, Standford စတဲ႕ တကၠသိုလ္ေတြနဲ႕တန္းတူေလးစားခံရတဲ႕ ေက်ာင္းျဖစ္ပါတယ္။ ရွရစ္(ဖ္) ေက်ာင္းဆင္းဆိုရင္ ကေနဒါတို႕၊ ၾသစေၾတးလ်တို႕က အလြယ္တကူ ဗီဇာထုတ္ေပးဖို႕ အသင့္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ရွရစ္(ဖ္) တကၠသိုလ္မွာလည္း အီရန္ရဲ႕ အေျမာ္အျမင္ရွိေသာ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္တဲ႕ ရွားဘုရင္က တည္ေထာင္ေပးခဲ႕ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ႕လည္း အီရန္ေက်ာင္းသားအမ်ားစုဟာ ေက်ာင္းၿပီးတာနဲ႕ ႏုိင္ငံျခားကို ထြက္သြားေလ႕ရွိပါတယ္။ ကၽြန္မက ဒီမွာ ဘာမွလုပ္စရာ မရွိဘူးေလ။ဒီေတာ့ ကၽြန္မႀကိဳးစားၿပီး သင္ထားတာေတြ အလသႆမျဖစ္ေအာင္ ႏုိင္ငံျခားပဲ သြားရေတာ့မွာေပါ႕ ဟု ပ၀ါအနက္ကို ေခါင္းမွာၿခံဳလွ်က္ ကေနဒါသံရံုးေရွ႕မွာ ဗီဇာေလွ်ာက္ဖို႕တန္းစီေနတဲ႕ အီရန္အမ်ိဳးသမီး ဒါနီဂ်ီက ေျပာျပပါတယ္။
ေက်ာင္းသားအမ်ားစုရဲ႕ ဆႏၵက ေတာ့ မိိမိတို႕ တသက္လံုး သင္ၾကားလာခဲ႕သမွ်ကို ဘာမွအသံုးမခ်ပဲ ေမ႕ေမ႕ေပ်ာက္ေပ်ာက္ နဲ႕ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာကို မလိုလားၾကပါဘူး။ အီရန္ရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ကို သင္ခန္းစာယူၿပီး အဘူဒါဘီ ေစာ္ဘြားဟာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ လုပ္ႏုိင္အံုးမလား၊ မလုပ္ႏုိ္င္ဘူးလားဆိုတာေတာ့ ေစာင့္ၾကရပါအံုးမယ္။ တကယ္တန္ဖိုးမရွိတဲ႕ အေျခအေနမ်ိဳး ဆိုက္မဲ႕ပံုပဲ။ သိသာရွင္းလင္းတဲ႕ ေျဖရွင္းမႈကေတာ့ႏုိင္ငံျခားေငြ လဲလွယ္ႏႈန္းေတြ ျမင့္တာကို လႊတ္ထားႏုိင္ဖို႕ပဲ။ ဒါေပမဲ႕ပို႕ကုန္ေတြဟာ ခုခ်ိန္ထိ မႏွစ္က အဆင့္ထက္နိိမ္႕ၿမဲနိိမ္႕ေနတာမို႕ အစိုးရေတြကေတာ့သူတို႕ႏုိင္ငံေတြရဲ႕ ေငြေၾကးကို လံုး၀လႊတ္ထားဖို႕အင္တင္တင္ျဖစ္ေနၾကတယ္။

အဆင့္ျမင့္ ပညာေရး(သို႕မဟုတ္) အီလုိ္က္တကၠသိုလ္မ်ား


အေမရိကန္ရဲ႕ အထက္တန္းေက်ာင္းသားေတြဟာ ကေနဒါ၊ ဖင္လန္နဲ႕ ေတာင္ကိုရီးယားက ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ပ်မ္းမွ်အရည္အခ်င္းကို မီမယ္ဆိုရင္ အေမရိကန္ GDP ဟာ ၉ ရာခုိင္ႏႈန္းကေန ၁၃ ရာခုိင္ႏႈန္းထ၊ တစ္နည္းေျပာရရင္ ၁.၃ ထရီလီယံကေန ၂.၃ ထရီလီယံ ထိ ျမင့္တက္ႏုိင္ပါတယ္လို႕ မကကင္္စီ ရဲ႕ထုတ္ျပန္ခ်က္အရ သိရပါတယ္။ ဒါဟာ အေမရိကန္ရဲ႕ျပႆနာ ပါပဲ။ ကမာၻ႕အေကာင္းဆံုးတကၠသိုလ္အခု ၂၉ မွာ အေမရိကန္တကၠသိုလ္ေတြ အမ်ားဆံုးပါေပမယ္႕လို႕ အေျခခံပညာအဆင့္မွာေတာ့ ေတာင္ကိုရီးယား က ေက်ာင္းသားေတြကို မမီပါဘူး။ ကိုရီးယားေက်ာင္းသားေတြဟာ ညလံုးေပါက္စာၾကည္႕ေနတဲ႕အခ်ိန္မွာ အေမရိကန္လူငယ္ေတြဟာ ေဟာလီ၀ုဒ္ကားေတြၾကည္႕လုိက္၊ ဂိမ္းႏွိပ္လုိက္ လုပ္ေနပါတယ္ ယခင္ပညာေရး၀န္ႀကီးေဟာင္း ကိုယ္တုိင္က အေမရိကန္ကေလးေတြက စာသင္ဖို႕ထက္ အေပ်ာ္အပါးဘက္ကို ပိုၿပီးစိတ္အားထက္သန္ေနတယ္လို႕ ၀န္ခံေျပာၾကားခဲ႕ပါတယ္။

 ဒါကလည္း အစိုးရနဲ႕ ျပည္သူေတြက အီလုိက္တကၠသိုလ္ေတြကိုပဲ အာရံုစိုက္ေနၾကလို႕ျဖစ္ပါတယ္။ အီလုိက္တကၠသိုလ္ဆိုတာ အခြင့္ထူးခံ လူတန္းစားမ်ားသာ တတ္ႏုိ္င္တဲ႕၊ အင္မတန္ေက်ာင္းစရိတ္ႀကီးမားတဲ႕ တကၠသိုလ္ေတြကို ဆိုလုိတာပါ။ ဥပမာအားျဖင့္ ဟားဗတ္တကၠသို္လ္က ေက်ာင္းသားမ်ားထံမွ ရတဲ႕ ၀င္ေၾကးနဲ႕ ေက်ာင္းလခဟာ အေမရိကန္ေဒၚလာ ကုေဋ ၃၅၀၀ ( ၃၅ ဘီလီယံ) ခန္႕ ရွိပါတယ္။ ဒါဟာႏိုင္ငံငယ္တစ္ခုရဲ႕ စုစုေပါင္း GDP ပမာဏ ေလာက္ရွိပါတယ္။ ေယး(Yale) တကၠသိုလ္ဆိုရင္လည္း ေက်ာင္းသားထံမွရေငြ ေဒၚလာကုေဋ ၂၂၅၀ ရွိၿပီး ၊ ပရင္စတန္ဆိုလွ်င္ ကုေဋ ၁၄၈၀ ထိရွိၾကပါတယ္။

 ဒီလုိ တကၠသိုလ္ေတြ ကို သာမန္လူတန္းစားေတြ တက္ေရာက္ဖို႕ဘယ္လိုမွ မလြယ္ကူလွပါ။ အခြင့္ထူးခံ လူမလိုင္အီလိုက္ေတြပဲ တက္ေရာက္ႏုိ္င္ၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ဒီတကၠသိုလ္ေတြကို တက္ႏုိ္င္တဲ႕ ေက်ာင္းသားေတြ မာန္တႂကြႂကြျဖစ္ေနတာ ဘာဆန္းေတာ့လို႕လဲ။ တစ္ခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းထဲက မိမိသူငယ္ခ်င္းဟာ သမၼတႀကီးလဲ ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္လည္းျဖစ္ႏုိ္င္တယ္ဆိုတဲ႕ အသိစိတ္ဟာ ေက်ာင္းသားေတြကို ပိုၿပီး ဘ၀င္ျမင့္ေစပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ပညာကို ႀကိဳးႀကိဳးစားစား သင္ယူေလ႕လာဖို႕ထက္ ေက်ာင္းၿပီးရင္ ေအာင္ျမင္မႈကို ရရွိဖို႕ ပိုၿပီး စိတ္အားသန္ေနၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အေမရိကန္မွာ အေျခခံ ပညာေရးကိုေတာင္ ဆံုးခန္းတိုင္ ေအာင္ မတက္ႏုိ္င္ဘဲ ေက်ာင္းထြက္သြားရတဲ႕လူေတြ အမ်ားအျပား   ရွိပါေသးတယ္။ ဒီလူေတြဟာ ကုန္ထုတ္စြမ္းအားမရွိတဲ႕ ၊ လစာ၀င္ေငြနည္းတဲ႕ အလုပ္ေတြမွာ လုပ္ေနရပါတယ္။ ဒီေတာ့ သူတို႕ရဲ႕သားသမီးေတြကိုလည္း ပညာအျပည္႕အ၀ သင္ၾကားေပးႏုိ္င္ျခင္းမရွိေတာ့ပါဘူး။

 ဒီလိုနဲ႕ဘဲ ဆင္းရဲမႈနဲ႕ ပညာမျပည္႕၀မႈဟာ မ်ိဳးဆက္တစ္ခုၿပီးတစ္ခု လက္ဆင့္ကမ္းၿပီး ဆင္းရဲသံသရာ လည္ေနပါတယ္။ ဒီလိုလူေတြကို ေငြေၾကးေထာက္ပံ႕ၿပီး ပညာသင္ၾကားခြင့္ရေအာင္ လုပ္ေပးႏုိ္င္ရင္ တိုင္းၿပည္ရဲ႕ကုန္ထုတ္စြမ္းအားလည္း တိုးတက္လာမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ဆင္းရဲတဲ႕ မိသားစုမွ ကေလးေတြကို ပညာသင္စရိတ္ ေထာက္ပံ႕တာဟာ လူမႈဖူလံုေရး လုပ္ငန္းတစ္ခုမဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္အက်ိဳးအျမတ္ရရွိမဲ႕ စီးပြားေရးအလုပ္ႀကီးပါ။ ဒီေတာ့ ပညာစီးပြားေရး (Knowledge economy ) ကိုပဲ ႏုိ္င္ငံရဲ႕အဓိက စီးပြားေရးအျဖစ္ ေငြကုေဋနဲ႕ခ်ီၿပီး သံုးစြဲလို႕ရတဲ႕ ႏုိင္ငံေတြဟာ ဒီလိုေနရာမ်ိဳးေတြမွာ အမ်ားႀကီး ရင္းႏွီးျမႈပ္ႏွံသင့္ပါတယ္။

လြန္ခဲ႕တဲ႕ ႏွစ္ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္က ေက်ာင္းဆရာမ်ားညီလာခံမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေျပာၾကားခဲ႕သလိုပါပဲ။ " ပညာေရးသည္ ႏုိ္င္ငံေရးျဖစ္ပါသည္။"
.
.