ရန္ကုန္ျပန္တုန္း ရန္ကုန္ကေျပာျပလို႔ က်ေနာ္သိခဲ့ရတဲ့ ရန္ကုန္အေၾကာင္း

( ၁ )
“ ရန္ကုန္ ”
“ မဟာရန္ကုန္ ” တဲ့ေလ ...
ရန္အေပါင္းကုန္စင္တဲ့ အထိမ္းအမွတ္
အေလာင္းဘုရား ကင္ပြန္းတပ္ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕။

( ၂ )
အဲ့ဒီျမိဳ႕ၾကီးေပါ့ ... “မီဂါစီးတီး” တဲ့
ရြံစရာအနာၾကီးနဲ႔ ကိုယ့္အျမီးကိုယ္ျပန္ျမိဳ
ကိုယ့္အနာေဖး ကိုယ္ျပန္ခြာ
တစ္စက္ေလးမွ မသာယာႏိုင္တဲ့ျမိဳ႕။

ယင္တေလာင္းေလာင္း ၊ ျပည္တစိုစို
ညေနညိဳခ်ိန္ “ေအ့”ခနဲ ယင္းထ
ေလွာင္ခ်ိဳင့္ထဲက ရုန္းမျပႏိုင္ေသးတဲ့ျမိဳ႕။

အနာဂတ္ႏိုင္ငံေတာ္ကိုရည္စူး
ပင္လံုေရေသာက္ျမစ္အတြက္
ေသြးေျမက် အာဇာနည္ေတြ
ေခါင္းေမာ့ရင္ေကာ့ လက္ပမ္းခတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ျမိဳ႕။

ေအာင္ေက်ာ္ ၊ ဖုန္းေမာ္ ၊
ဝင္းေမာ္ဦး ... ၊  ..... ၊ ....
အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ
ပလိုင္းေပါက္နဲ႔ အိပ္မက္ေကာက္ယင္း
“ မိုးေပၚေထာင္မေဖာက္ဘူး ” လို႔ အေျပာခံလိုက္ရတဲ့ျမိဳ႕။

၆၂ - ၇၄ - ၇၆ - ၈၈ - ၉၆ - ၂၀၀၇
ေလာကဓံထြန္သြားရဲ႕ ရိုက္ပုတ္ေမာင္းမဲမႈေတြၾကား
ေနသားတက်စီးေျမာ
ေသြးေၾကြးအထပ္ထပ္ ၊ သမိုင္းအဆက္ဆက္
ဖြတ္သထက္ ညစ္ပတ္လာတဲ့ျမိဳ႕။

လူတစ္စုက သုဘရာဇာလုပ္
လူတစ္စုက ဂုပ္ေသြးစုပ္ယင္း
က်န္တဲ့ သတၱဝါ ၆ သန္းေက်ာ္က
ကိုယ့္အထုပ္ ကိုယ္ျပန္ျဖည္ျပေနတဲ့ျမိဳ႕။

ေသနတ္ေဖာက္သံကို ပန္းနဲ႔ေပါက္သေလာက္သေဘာထား
ဆူးအထပ္ထပ္ၾကားမွာ ေသြးရည္လိမ္းက်ံေနေပမယ့္
“ဟန္ .. ကိုယ့္ဖို႔ပါကြာ .. ” တဲ့
ရင္ဘတ္ပိန္ပိန္ေလး ေကာေကာ့ျပတတ္ေသးတဲ့ျမိဳ႕။

ေရႊေက်ာင္းေျပာင္ေျပာင္ ဝမ္းေခါင္ေခါင္ လို႔ ဆိုရမလား
တခ်ိဳ႕က မဂၤလာ ၆ ၾကိမ္ေဆာင္ေနခ်ိန္
တခ်ိဳ႕က ႏို႔ညွာကေလးေသလို႔ေတာင္မွ
မသျဂၤိဳလ္ႏိုင္တဲ့ျမိဳ႕။

ေဒါင္းေယာင္ေဆာင္ေသာက်ီး
ျခေသၤ့ေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ ဖြတ္
အျဖဴအစိမ္းဝတ္လို႔ လမ္းသလားျပ
ေရေပၚဆီလက္တစ္ဆုပ္စာက
ထူးခတ္တာခံလိုက္ရတဲ့ျမိဳ႕။

ဘီယာဆိုင္ ၊ မာဆက္
ညကလပ္ နဲ႔ ေကတီဗြီ
မာက်ဴရီမီးသီးေတြၾကား
ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္တဲ့ညီမေလးေတြ
ေစ်းေကာင္းမရႏိုင္ေသးတဲ့ျမိဳ႕။

တစ္ခ်ိန္တုန္းကေတာ့
စကၤာပူနဲ႔ အမႊာညီအမတဲ့
ခုက်ေတာ့ ....
ဂိုေခ်ာက္ေတာင္ ၊ ဟူဂ်င္ေတာင္းတို႔က
ႏွပ္ပစ္ ၊ သလိပ္ဟပ္သမွ် ခံေနရတဲ့
အရပ္ပ်က္မ သာသာ တတိယကမာၻကျမိဳ႕။

ေႏြရာသီေစ်းကြက္ ၊ ျမက္တုခင္းေလ့က်င့္ေရးကြင္း
အသင္းေျပာင္းေရႊ႕ခ ၊ ႏိုင္ငံျခားသားနည္းျပ
ဂ်ိဳေလးတသသ
ခြေလး တၾကြၾကြလုပ္
ဆန္မရွိ ေသာက္စားၾကီး
သုဝဏၰကြင္းထဲ  လီ း ၊ လခ်ီး အတိုင္းခံရတဲ့ျမိဳ႕

ေငြစကား ၊ ေၾကးစကားေျပာယင္း
“အႏုပညာသမားပါ ...”လို႔  ကိုယ့္ကိုကိုယ္ တံဆိပ္ကပ္ဂုဏ္ေဖာ္
ဆိုကၠားသမား နဲ႔ အဆိုေတာ္
ထပ္တူညီအခ်ိဳးက်တဲ့ျမိဳ႕။

“ဒုတိယတန္းတစ္ေနရာ” မွာ
“ငါးက်ပ္တန္တစ္ရြက္ ” က်ေပ်ာက္တုန္း
“မိုးလိုက္လို႔ရြာ” ခံရ
ပိုးထိုးေလာက္ကိုက္ ၊ အခြံခ်ည္းက်န္ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕။

မီးပ်က္ ၊ ဖုန္ထူ ၊ ေရမရွိ
“ေရမီးရွား” လို႔အေခၚခံရေတာ့
ဆတ္ဆတ္ခါ နာလိုက္ေသးရဲ႕
အသည္းၾကားက မဲတစ္ျပားအတြက္
လမ္းတစ္ျခမ္း ခင္း ခင္းျပတတ္
ကိုရီးယားဘာသာစာတန္းထိုး အိပ္မက္အသိုးေတြနဲ႔ျမိဳ႕။

ရာစုႏွစ္ဝက္နီးပါးေျခေတာ္အတင္ခံ
ႏု တလွည့္ ၊ ၾကမ္းတဖံု
လက္သရမ္းခံခဲ့ရပံုမ်ား
ရင္ဘတ္စည္တီး ခါးစီးခံယင္း
လင္ေကာင္ေဖာ္ရခက္ေနတဲ့ျမိဳ႕။

ဘူတာရံုမွာ သေဘၤာၾကီးေတြကပ္တယ္
ေလယာဥ္ပ်ံကို ခဲနဲ႔ေပါက္ယင္ ထိမယ္
တစ္လံုး ၊ ႏွစ္လံုး ၊ သံုးလံုး ....
မနက္တစ္နပ္ ညတစ္နပ္
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ အိပ္မက္ မက္တတ္တဲ့ျမိဳ႕။

ရွမ္းေခါက္ဆြဲ ၊ မာလာဟင္း
သမီးရည္းစား အတြဲမ်ားစြာ
တစ္ခါသံုးဆပ္ျပာနဲ႔ တစ္ဆက္ရွင္စာဟိုတယ္ခန္းမွာ
စာရိတၳေတြ က် က်ေပ်ာက္ေနၾကတဲ့ျမိဳ႕။

လွည္းတန္းမီးပြိဳင့္အရမ္းၾကပ္သတဲ့
ဆင္ေျခဖံုးမို႔ မီးျဖတ္သတဲ့
“စေကာ့ေစ်း ၊ ေလဟာျပင္ ၊ သိမ္ၾကီးေစ်း ၊ တရုပ္တန္း”
ခုခ်ိန္ထိ အေၾကြ ၁၀၀ ျပန္မအမ္းႏိုင္ေသးတဲ့ျမိဳ႕။

တတိယႏိုင္ငံေတြဆီကလြင့္ဖိတ္လာတဲ့
ဆီဦးေထာပတ္နံ႔ေတြရႈယင္း
ေရဒီယိုအစုတ္ကေလး ရင္မွာပိုက္
ဗိုက္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔  ငိုက္ တတ္ေသးတဲ့ျမိဳ႕။

“ကုိယ့္ဝမ္းနာ ကိုယ္သာသိပါ အေမရယ္ ” တဲ့
ခဲတံကို တံေတြးဆြတ္ယင္းေျပာ
ေတာကအေမေတြဆီ စာလွမ္းလွမ္းေရးတတ္တဲ့
စားပြဲထိုး ၊ အိမ္ေဖာ္
လက္ေပြ႔သည္ေလးမ်ား ေပ်ာ္စံရာျမိဳ႕။

“ မီဂါစီးတီး ” ဆိုတာ အဲ့ဒီျမိဳ႕ၾကီးပါဘဲ။

( ၃ )
အဲ့ဒီမီဂါစီးတီးၾကီးမွာဘဲ
တိုက္ေပ်ာ္၊ ေသေပ်ာ္
က်ေနာ္အထင္ၾကီးတဲ့ သူရဲေကာင္းေတြရွိတယ္။

အဲ့ဒီမီဂါစီးတီးၾကီးမွာဘဲ
ဟိန္းသံေဟာက္သံမေၾကာက္တတ္တဲ့
ရဲရဲေတာက္လူငယ္ေတြရွိတယ္။

အဲ့ဒီ မီဂါစီးတီးၾကီးမွာဘဲ
စည္းအထပ္ထပ္ ၊ ရိုးအကာကာ
ပါဝါ ၅၄ လည္းရွိတယ္။

အဲ့ဒီ မီဂါစီးတီးၾကီးမွာဘဲ
အျပန္ေနာက္က်တဲ့သားကို
တံခါးဝခါးေထာက္
မ်က္ႏွာမာမာနဲ႕ ေငါက္တတ္တဲ့
က်ေနာ့္ ေမြးေမေမ ရွိတယ္။

အဲ့ဒီ မီဂါစီးတီးၾကီးမွာဘဲ
မွီခိုသူ ....
အေမ တစ္ ၊ ညီ တစ္ ၊ ညီမေလး တစ္
က်ေနာ္ခ်စ္ရတဲ့ အိမ္ကေလးရွိတယ္။

ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္
“ ရန္ကုန္ ” ကိုေတာ့ စစ္မရႈံးေစခ်င္ဘူး
အဲ့ဒီ မီဂါစီးတီး မဟာရန္ကုန္ ဆိုတာၾကီးကို
က်ေနာ္ ခ်စ္တယ္ ။


မားဆိုး ( ၂၅၊ ၀၁၊ ၂၀၁၀ )
Post by Ye Thurein Min 
.