ဦးေက်ာ္လိႈင္
ဦးေလးက ေခ်ာင္းသာသားစစ္စ္ပါ - တစ္ဧကခြဲေလာက္ရွိတဲ့အုန္းၿခံေလးကိုအဘိုးအေဖေတြတည္ခဲ့တာ - အုန္းၿခံေလးနဲ႔လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနခဲ့တယ္ ။ က်ေနာ္ ၁၉၇၀ ခုႏွစ္မွာ ဆယ္တန္းထိတက္ခဲ့ဘူးတယ္ ။ ဦးတရုပ္ ေဒၚသိန္းႀကြယ္တို႕သမီးနဲ႕အိမ္ေထာင္က်ၿပီး မိသားစုသံုးေယာက္ရွိတယ္ ။ အုန္းၿခံဧက ၂၀ အုန္းပင္ ၁၈၀၀ မွာ မိသားႏွစ္စု အတူ လုပ္ကိုင္စားေသာက္လာတာ - ၁၉၈၉ ခု ႏွစ္မွာ တိုင္းက ေဟာ္တယ္ခရီးအတြက္သိမ္းမယ္လို႕ေၿပာလာတယ္ - ဒါေလးကိုလုပ္ကိုင္စားေသာက္ရတာဆို ေတာ့ - အုန္းပင္ဖိုးေပး မယ္လို႕ေၿပာၿပီး အားလံုး ေပါင္း သံုးသိန္းေလာက္ရတယ္ ။ ။ ၿခံသိမ္း မယ္ဆိုေတာ့ အဘိုႀကီးအဘြားႀကီးက ညေနစာေတာင္မစားေတာ့ဘူး - ေသသည္အထိ အဲဒီၿခံဘက္ ေၿခဦး မလွည့္ႀကေတာ့ဘူး စိတ္မေကာင္းလြန္း လို႕ေလ ။ အိမ္ေတြကိုအတင္း ေၿပာင္း ခိုင္းတယ္။ ခ်က္ၿခင္းႀကီးကို ေၿပာင္းေရႊ႕ခိုင္းတာ မေၿပာင္းရင္ဘူဒိုဇာနဲ႔ ထိုးမယ္ ဘာမယ္ ေတြေၿပာေတာ့ အိမ္ေတြ ဘာ ေတြကိုယ့္ဘာ သာဖ်က္ ရြာထဲမွာ သီးသန္႔၀ယ္ၿပီး အိမ္ေရႊ႕ေဆာက္ရတယ္ ။ က်န္ေနတဲ့လယ္ေလးေတြကို မိသားစုေတြ လုပ္ကိုင္စားေသာက္တယ္ - ၿခံတစ္ၿခံ တစ္ဧကခြဲက ရြာထဲမွာက်န္ေသးတယ္ ။ အဲဒီဟာေလးေတြနဲ႔မွီခိုၿပီး လုပ္ကိုင္စားေသာက္တယ္ ။ လယ္နဲ႕ ၿခံကေလးေတြကုိလည္း ၁၉၉၅ မွာ တစ္ခ်ီ ( ၃ ဧက ခြဲ ) ပါၿပန္ေရာ ။ သားေတြ သမီးေတြကိုလည္း ခယ္မဆိုင္ကိုပိုကၿပီးေစ်းလည္း၀ိုင္းေရာေက်ာင္းလည္းထား လုပ္ရတယ္ ။ အဲဒါၿပီးေတာ့ ေနာက္တတိယေနာက္ဆံုး တစ္ခါ ၂၀၀၁ ခုထဲမွာ ပုစြန္ကန္အတြက္ဆိုၿပီး ထပ္သိမ္းေတာ့ ေနာက္ထပ္ ( ၃ ဧက ခြဲ ) ပါၿပန္ေရာ ။ ကုန္ေရာဆိုပါေတာ့ - အားလံုးေပါင္းလိုက္ရင္ - ၂၇ ဧက ကုန္ေရာ ကြ ။ အခုက်ေတာ့ ေတာင္ေပၚက မယားညီကိုၿခံကို ၀ိုင္း၀န္းလုပ္ကိုင္ေပးၿပီးစားေသာက္ရတာ ။ ငါက အရင္ကသူေဌးကြ - ဟိုဘက္ေခတ္ ဆယ္တန္းေတာင္ေအာင္လာတာ ပညာတတ္ဘဲကြ ။ အခုက်မွ ဒီဘ၀ေရာက္လာတာ ။
