ဂ်ပန္ငလ်င္ႀကီးလႈပ္ၿပီး သံုးရက္ေျမာက္ေန႔မွာ တုိက်ဳိေရာက္ တပည့္မတေယာက္က ဖုန္းဆက္ၿပီး ေဘးမသီရန္မခ ရွိေန တဲ့အေၾကာင္း သတင္းေပးတယ္။ တုိက်ဳိမွာေနၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးလည္း ဘာမွ မျဖစ္ၾကဘူးလို႔ ေျပာၾက တယ္။
ဖုန္းေလးတဆက္ေၾကာင့္
ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား တပည့္ေတြ အမ်ားစုက တုိက်ဳိ၊ တိုင္ေပနဲ႔ အေမရိကမွာ ရွိေနၾကေလေတာ့ ငလ်င္သတင္းၾကား တာနဲ႔ သူတို႔တေတြအတြက္ စိတ္ပူရတယ္။ အင္တာနက္နဲ႔ ဖုန္းအဆက္အသြယ္ေတြ ျပတ္ေတာက္ေနေတာ့ ပူ႐ံုအျပင္ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ဘူး။ မိသားစု တခ်ဳိ႕ကလည္း စိတ္ပူၿပီး အဆက္အသြယ္မ်ား ရသလားလို႔ လွမ္းေမးၾကတယ္။
တပည့္မေလးက ဖုန္းဆက္အေၾကာင္းၾကားလို႔ ဝမ္းသာရသလို ေက်းဇူးလည္း တင္မိတယ္။ လက္လွမ္းမီရာ မိသားစုမ်ား ကိုလည္း ျမန္မာေတြ ေဘးမသီရန္မခ ရွိၾကတဲ့အေၾကာင္း သတင္းေကာင္းပါးရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဖုန္းဆက္တဲ့ တပည့္မ ကို ေက်းဇူးတင္မိတယ္လို႔ ေျပာရတာ ျဖစ္တယ္။ သူ႔ဖုန္းေလ တဆက္က ေၾကာင့္ၾကစိတ္ေတြနဲ႔ ပူပင္ေသာက ေရာက္ေန ၾကရွာတဲ့ မိသားစုေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕ ရင္ေတြကို ေအးသြားေစတယ္ေလ။
အေရးႀကီးေတာ့ ေသြးနီးၾက
ဒါတင္မကေသးပါဘူး။ တပည့္မ ဖုန္းဆက္ေျပာတဲ့အထဲမွာ တိုက်ဳိမွာရိွတဲ့ ျမန္မာေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ နီးစပ္ရာ အ ခ်င္းခ်င္းစုၿပီး ျမန္မာေတြ အေနမ်ားတဲ့ ရပ္ကြက္ေတြကို လွည့္ၿပီး သတင္းေမးၾကတယ္။ လိုအပ္တဲ့ အကူအညီေတြ ေပး ၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ဂ်ပန္႐ုပ္ျမင္သံၾကားက ထုတ္လႊင့္ေပးေနတဲ့ ဓာတ္ေရာင္ျခည္ ကာကြယ္ေရး သတိေပးခ်က္ ေတြကို ျမန္မာလိုျပန္ၿပီး ျမန္မာရပ္ကြက္ေတြကို လိုက္လံ ျဖန္႔ေဝေပးေနၾကတယ္။
ရထားေတြ၊ ဘတ္စ္ကားေတြ ဘာမွမရွိေတာ့ ေျခက်င္ေလွ်ာက္ ေဝေနၾကရတယ္။ သိပ္ခ်ီးက်ဴးဖို႔ ေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာျပ တယ္။ ေစ်းဆိုင္ေတြလည္း ဝယ္မရေတာ့လို႔ တခ်ဳိ႕ စားစရာျပတ္ၾကတယ္။ အပိုရွိတဲ့ လူေတြက ဆန္နဲ႔ေခါက္ဆြဲေျခာက္ ေတြ မွ်ေဝေပးၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕မ်ား ေသာက္စရာေရေတာင္ မရွိၾကေတာ့ဘူးလို႔လည္း ေျပာျပပါတယ္။ အေရးႀကီးေတာ့ လည္း ေသြးနီးၾကသားပဲကိုးဆိုၿပီး ဝမ္းသာပီတိျဖစ္ရတယ္။
ဂုဏ္ယူရတဲ့စ႐ိုက္
အခ်င္းခ်င္း ေသြးစည္းၾက႐ံုသာ မဟုတ္ဘူး။ စီးစရာ ယာဥ္ရထားမရွိလို႔ အေ၀းႀကီးလမ္းေလွ်ာက္ၿပီး အိမ္ျပန္ၾကရတဲ့ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြနဲ႔ ကေလးအေမေတြ ေတြ႕ရင္လည္း ျမန္မာေတြက အထုပ္ကူဆြဲေပး၊ ကေလးခ်ီေပးနဲ႔ တတ္ႏိုင္သ မွ် ၀ိုင္းကူၾကလို႔ ဂ်ပန္ေတြကေတာင္ ခ်ီးက်ဴးေက်းဇူးတင္ၾကတယ္လို႔လည္း တပည့္မက ထည့္ေျပာသြားေသးတယ္။ လူ တဖက္သားကို ၾကင္နာတတ္၊ ေစတနာထားတတ္တဲ့ ျမန္မာ့စ႐ိုက္ကေတာ့ ေခတ္ေတြဘယ္ ေလာက္ေျပာင္းေျပာင္း၊ ေျပာင္းလဲမသြားပါလားလို႔ေတြးၿပီး အေျခာက္တုိက္ ၀င္ၿပီး ဂုဏ္ယူလိုက္ရေသးတယ္။ အမ်ဳိးဂုဏ္ျမွင့္တင္ေပးတဲ့ လူငယ္ ေတြကို ခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္။
ဓာတ္ေရာင္ျခည္ယိုစိမ့္
ဂ်ပန္ကတပည့္မ ဖုန္းခ်သြားၿပီး မၾကာမီမွာပဲ ဆန္ဖရန္စစၥကိုမွာေနတဲ့ တပည့္တစ္ေယာက္က ဖုန္းဆက္ၿပီး ဂ်ပန္မွာ ႏ်ဴ ကလီးယားဓာတ္ေပါင္းဖိုေတြ မီးေလာင္လို႔ ဓာတ္ေရာင္ျခည္ ယိုစိမ့္ေနၿပီ။ အျမဲတမ္းဖြင့္ထားတဲ့ ျပတင္းေပါက္ေတြ ပိတ္ ထားပါ။ မုိးရြာရင္ အိမ္သားေတြ အျပင္မထြက္ပါေစနဲ႔။ မုိးေရအထိမခံပါနဲ႔လို႔ စိုးရိမ္တႀကီးနဲ႔ သတိေပးတယ္။ ဆူနာမီလိႈင္း လံုးႀကီးေတြရဲ႕အရွိန္က သူတို႔ ဆန္ဖရန္စစၥကိုအထိ ႐ိုက္ခတ္တယ္လို႔လည္း ေျပာျပတယ္။ သူတို႔ဆီမွာလည္း မုန္တိုင္း ေၾကာက္ရ၊ ေတာမီးေလာင္တာ ေၾကာက္ရနဲ႔ ေနလို႔မေကာင္းေတာ့ဘူးလို႔လည္း ညည္းတယ္။ ျမန္မာျပည္ကို လြမ္းတယ္ ဆရာရယ္လို႔ တမ္းတရႇာတယ္။
တြံေတးသိန္းတန္အေခြမွာ
သူဟိုေရာက္ေနတာ ႏွစ္အစိတ္ေလာက္ရွိၿပီ။ ျပန္လာခ်င္တယ္လို႔ ခဏခဏေျပာေပမဲ့ ျပန္မလာႏိုင္ပါဘူး။ ဟိုမွာသား ေတြ၊ သမီးေတြနဲ႔ အေျခက်ေနၿပီ ျဖစ္ေတာ့ ျပန္လာျဖစ္မယ္ မထင္ပါဘူး။ ခဏတျဖဳတ္ အလည္အပတ္ သေဘာေလာက္ သာ လာႏိုင္ေတာ့မွာပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္ေလာက္က တစ္ခါသူျပန္လာၿပီး တပတ္ ရဟန္းခံသြားေသးတယ္။ သူက ရန္ ကုန္ ေပါက္ တ႐ုတ္လူမ်ဳိးပါ။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာစာအဓိကနဲ႔ ဘြဲ႔ရၿပီးမွ ထြက္သြားတာ ျဖစ္တယ္။ ဟိုေရာက္ၿပီး ေလး၊ ငါးႏွစ္ ေလာက္ၾကာေတာ့ လူၾကံဳတိုင္း တြံေတးသိန္းတန္ အေခြေတြခ်ည့္ မွာေလ့ရွိတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ တရားေခြ ေတြပါ ပို႔ေပးပါလို႔ မွာတတ္တယ္။ ျမန္မာျပည္မွာေမြး၊ ျမန္မာျပည္မွာႀကီးတဲ့ ျမန္မာလူမ်ဳိး မဟုတ္သူေတြေတာင္ ျမန္မာ ျပည္ကို မလြမ္းဘဲ မေနႏိုင္ပါလားလို႔ ေတြးမိၿပီး သူတို႔အားလံုးအတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္။
ၾသဘာနိမိတ္ထြန္း
ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြသာ ျမန္မာျပည္ကိုလြမ္းတာ မဟုတ္ဘူး။ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ျမန္မာျပည္မွာ တစ္ႏွစ္တန္သည္ ႏွစ္ႏွစ္ တန္သည္ လာေနဖူးတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားေတြလည္း ျမန္မာျပည္က မျပန္ခ်င္ၾကဘူး။ မတတ္သာလို႔ ျပန္သြားရရင္ေတာင္ ျမန္မာျပည္ကို အျမဲတမ္း တသသ ျဖစ္ေနတတ္ၾကတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း သံုး၊ ေလးဆယ္ေလာက္က ျမန္မာျပည္မွာ ေနဖူးခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံျခားက မိတ္ေဆြေတြဆို ခုခ်ိန္ထိ ျမန္မာကို လြမ္းလို႔ မဆံုးႏိုင္ၾကေသးဘူး။ အဆက္အသြယ္မျပတ္ လုပ္ ၾကတယ္။ အခါအခြင့္သင့္တိုင္း ျပန္လာလည္ၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕ဆို ေဆြမ်ဳိးရင္းခ်ာလိုေတာင္ အျပန္အလႇန္ သံေယာဇဥ္ ျဖစ္ေနၾကရတယ္။ ကိုယ့္ငါးခ်ဥ္မို႔ ကိုယ္ခ်ဥ္တာ မဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြက ခ်စ္စရာေကာင္းသလို ျမန္မာႏိုင္ငံက လည္း အင္မတန္ေနခ်င္စရာေကာင္းတဲ့ႏုိင္ငံ ျဖစ္တယ္။ ဇမၺဴဒီပါလက်္ာေတာင္ကြၽန္း ၾသဘာနိမိတ္ထြန္းတဲ့ ေဒသလို႔ ေတာင္ ဆို႐ိုးရွိခဲ့တာ မဟုတ္လား။
သယံဇာတႂကြယ္၀
ျမန္မာျပည္က ဥတုသပၸာယ မွ်တတယ္။ အပူအေအး လြန္ကဲမႈ မရွိဘူး။ ႏွင္းေတြက် ေရေတြခဲ ဆိုတာမ်ဳိး မရွိသလို ပူ လြန္းလို႔ ဧကသိန္းခ်ီၿပီး ေတာမီးေလာင္ကြၽမ္းတယ္ ဆိုတာမ်ဳိးလည္း မရွိဘူး။ စားနပ္ရိကၡာ ေကာက္ပဲသီးႏွံနဲ႔ ေျမေပၚေျမ ေအာက္ သယံဇာတ မ်ဳိးစံုေပါႂကြယ္၀တယ္။ ေရနံနဲ႔ဓာတ္သတၲဳမ်ဳိးစံုလည္း ရွိတယ္။ အေျခခံ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ေလာက္ကေတာ့ ဘယ္ႏုိင္ငံျခားကိုမွ အားကိုးေနဖို႔ မလိုဘူး။ ကိုယ့္ဟာကို လိုေလေသးမရွိ ျပည့္စံုတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လည္း ေရႇးက အဂၤလိပ္၊ ျပင္သစ္၊ စပိန္၊ ဒတ္ခ်္၊ ေပၚတူဂီ စတဲ့ နယ္ခ်ဲ႕ႏိုင္ငံႀကီးေတြ အားလံုးက အငမ္းမရ သူ႔ထက္ငါဦး ေအာင္ ျမန္မာျပည္ကို သိမ္းပိုက္ခ်င္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္တယ္။
ကန္သမၼတရဲ့ မွတ္ခ်က္
ျမန္မာ့ကြၽန္းသစ္ဆိုတာ ကမၻာေပၚမွာ သူ႔ေလာက္ေကာင္းတဲ့သစ္မ်ဳိး ဘယ္မွာမွ မရွိဘူး။ နယ္ခ်ဲ႕သမားေတြ ႏွစ္ေပါင္း တ ရာေက်ာ္ ခုတ္လႇဲေရာင္းခ်ခဲ့တာ မကုန္ႏုိင္ဘူး။အဲဒီေလာက္ေပါတာ။ ဒုတိယကမၻာစစ္ မတိုင္မီကဆိုရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ကမၻာေပၚမွာ နံပတ္တစ္ ဆန္တင္ပို႔ ေရာင္းခ်တဲ့ႏိုင္ငံ ျဖစ္႐ံုမက ေငြနဲ႔ခဲ ဓာတ္သတၲဳအမ်ားဆံုး တင္ပို႔တဲ့ႏိုင္ငံလည္း ျဖစ္ခဲ့ တယ္။ လူေတြကလည္း အင္မတန္ စိတ္ႏွလံုးႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ၿပီး သဒၶါ ရက္ေရာၾကတယ္။ ခြင့္လႊတ္သည္းခံစိတ္ ႀကီးမား တယ္။ စိတ္ယဥ္ေက်းမႈ အင္မတန္ အထက္တန္းက်တယ္။ ျမန္မာျပည္က နမၼတူေဘာ္တြင္းမွာ အင္ဂ်င္နီယာအျဖစ္ လာ ေရာက္ အမႈထမ္းဖူးၿပီး ေနာင္ေတာ့ အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ႕ ၃၁ ဦးေျမာက္ သမၼတျဖစ္ သြားခဲ့တဲ့ ဟားဘတ္ဟူးဗား (Herber Hoover 1847-1964)က ”ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားဟာ အာရႇတိုက္ တစ္ခုလံုးမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့မႈ အစစ္အမွန္ကို ရရွိထားတဲ့ တခုတည္းေသာ လူမ်ဳိး ျဖစ္တယ္” လို႔ေတာင္ မွတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ဖူးပါတယ္။
လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ
ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာ ရႇာေဖြရင္း ကမၻာ့ေနရာအႏွံ႔အျပားမွာ ေရာက္ရွိေနၾကတဲ့ ျမန္မာေတြဟာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ ကိုယ့္လူမ်ဳိးကို မခ်စ္လို႔ ေက်ာခိုင္းစြန္႔ခြာသြားၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အေျခအေနက တြန္းပို႔လို႔သာ မလႊဲမေရႇာင္သာ သြားၾကရတာပါ။ ကိုယ့္ရပ္ ကိုယ့္ရြာကို မလြမ္းတဲ့လူ၊ မျပန္ခ်င္တဲ့သူ ဘယ္ရွိမွာလဲ။ သူတို႔အားလံုးရဲ႕ အမ်ဳိးခ်စ္စိတ္က ဂ်ပန္ငလ်င္ႀကီးလို ကိစၥႀကီးၾကံဳေတြ႔လာေတာ့ အထင္းသား ေပၚထြက္လာခဲ့တာပဲ မဟုတ္လား။ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္းပဲဆိုၿပီး ကူညီေစာင့္ ေရွာက္ၾက၊ ႐ိုင္းပင္းၾကတယ္ေလ။ ဒီအတြက္ လူငယ္ေတြကို ခ်ီးက်ဴးမိတယ္။ ျမန္မာခ်င္းသာမက အကူအညီ လိုအပ္ေန တဲ့ ဂ်ပန္လူမ်ဳိးေတြကိုလည္း ကူညီၾကတယ္ဆိုလို႔ ပိုၿပီး ၀မ္းသာရတယ္။ ဘုိးစဥ္ေဘာင္ဆက္ စိတ္ယဥ္ေက်းမႈ အထက္ တန္းက်ခဲ့တဲ့ ျမန္မာတို႔ရဲ႕ စ႐ိုက္ကို ဆက္ခံၿပီး ျမႇင့္တင္ေပးခဲ့ၾကတဲ့အတြက္ လူငယ္လံုမငယ္ေလးေတြ အားလံုးကို လိႈက္ လိႈက္လွဲလွဲ ဂုဏ္ျပဳလုိက္ပါတယ္။
http://www.news-eleven.com/ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။
.
0 comments:
Post a Comment