အိမ္သံုးမီတာခထဲမွာ မီတာထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ခ တစ္ေထာင္က်ပ္ ဆိုတာလစဥ္ ဘာမဆိုင္ ညာမဆိုင္ ပါတယ္။
အိမ္သံုးမီတာေတြကို ဘယ္လွ်ပ္စစ္၀န္ထမ္းကမွ ၾကက္ေမႊးနဲ႔ တစ္ခ်က္လာမပြတ္ဘူး။ပင့္ကူအိမ္တစ္မွ်င္ လာမရွင္းဘူး။ သံဇကာတစ္ခ်ပ္ လာမကာဘူး။ သစ္သားအိမ္ခံြ လာမတပ္ဘူး။ပ်က္ရင္ ဘုရားပင့္သလို သူတို႔ကို ပင့္ၿပီး မုန္႔ဖိုးလက္ဖက္ရည္ဖိုးေပးၿပီး ျပင္ရတယ္။ ျပင္မရေတာ့လို႔ ကိုယ့္ေငြနဲ႔ကိုယ္ အသစ္၀ယ္ရင္လည္း လုပ္ထံုးလုပ္နည္းဆိုလား စားပဲြေပါင္းမ်ားစြာကို မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ ျဖတ္ၿပီးမွ ရတာမ်ဳိး။
အဲဒါကို မေက်နပ္ေပမယ့္ ေသနတ္နဲ႔ခ်ိန္ၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ထားတဲ့ ကာလဆိုးမ်ားဆီက စခဲ့တာဆိုေတာ့ ဒီလုိပဲ ေအးဓါးျပတိုက္ခံခဲ့ၾကရတာ။ အခုထိ ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဆက္ယူေနတာ။
အခုေတာ့ လင္းပြင့္သာယာျခင္းဆီသို႔ ဆိုလား။ ဒီေတာ့ ဒီကိစၥ ဘယ့္ႏွယ္ရွင္းၾကမလဲ။ က်ဳပ္တို႔လိုခ်င္လို႔ေတာင္းတာ ဘာျဖစ္လဲ ဆုိတဲ့အခ်ဳိးေတာ့ ရေတာ့မယ္မထင္ဘူး။ မသိမသာ ေမွးၿပီး ဆက္ယူေနလို႔လည္း ရေတာ့မယ္မထင္ဘူး။
လူငါးသန္းေက်ာ္ရိွတဲ့ ရန္ကုန္ကိုပဲ စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္။ လူတစ္သန္းမွာပဲ မီတာရိွတယ္ထား။ မီတာ တစ္သန္း။ အဲဒါကို တစ္လံုး တစ္ေထာင္နဲ႔ေျမွာက္ေတာ့ သန္းတစ္ေထာင္။ တစ္ႏွစ္ဆို သန္းတစ္ေသာင္းႏွစ္ေထာင္။ ဒီပမာဏကို တစ္ႏိုင္ငံလံုးစာ မီတာေတြနဲ႔ ေျမွာက္ၾကည့္။
တစ္ႏွစ္ တစ္ႏွစ္ ေပးရတဲ့ ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ မ်ားျပားတဲ့ ျပည္သူ႔ေခၽြးႏွဲစာေတြဟာ အေရးႀကီးတဲ့ က်န္းမာေရး ပညာေရးေတြ ေရာက္မသြားဘဲ ဘယ္ေရာက္သြားသလဲ - ဘယ္ေလာက္ေၾကာက္စရာေကာင္းတ့ဲ ယိုစီးမႈႀကီးလဲဆိုတာ သိလာရမယ္။
အဓိပၸါယ္မဲ့ ေအးဓါးျပတိုက္ျခင္း (သို႔မဟုတ္) တရား၀င္ ခုိးယူေငြ (သို႔မဟုတ္) မီတာထိန္းသိမ္းစားရိတ္အမည္ခံ လစဥ္တစ္ေထာင္က်ပ္ကို ဆန္႔က်င္ပါတယ္။ ဒီေလာက္ ေခတ္အဆက္ဆက္ စားခဲ့ေသာက္ခဲ့ ၀ါးခဲ့မ်ဳိခဲ့ရရင္ ေတာ္ေလာက္ၾကပါၿပီ။ ျပည္သူက ဆက္လက္ လက္ခံေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီေန႔ကစၿပီး ကန္႔ကြက္ဆန္႔က်င္တယ္။
ရွယ္ႏိုင္တယ္။ ခြင့္ေတာင္းစရာမလိုဘူး။
