၀ါကၽြတ္ျပန္ဘီ

                                  ...ဆီမီးရယ္ထိန္ ၊ အိုင္မင္းေရၾကည္က .. ၊

   ...ၾကာငါးမည္ ငံုအာစြင့္တယ္.. ၊ ဖူးပြင့္ခ်ိန္ခါ .. ။

...အႆ၀ဏီ ယွဥ္ကာခ်ဥ္းပါလို ့.. ၊ လင္းလာတဲ့ ေငြတာရိန္ရယ္.. ၊

...ၿပာမွိန္လ်က္ ၿမဴေခ်ဆိုင္း .. ။

...ဂါရေ၀ ၊ သဒၵါေၿခြ ကန္ေတာ့ပဲြကိုလ .. ၊

...မစဲေပါင္ ကုသိုလ္ႏိႈးၾကတယ္ .. ၊

...မ်ိဳးၿမန္မာတိုင္း ............ ။

သီတင္းကြ်တ္လသည္ ၿမန္မာတို ့၏ ၁၂ လရာသီတြင္သတၱမေၿမာက္လၿဖစ္ၿပီး ၀ါတြင္းကာလ၏ ေနာက္ဆံုးလၿဖစ္ပါသည္ ။ ရာသီခြင္မွာ တူရာသီ ၿဖစ္ၿပီး အႆ၀တီ ၾကယ္ႏွင့္ လမင္းတို ့စန္းယွဥ္ကာ မြန္းတည့္ၾကသည္ ။ရာသီပန္းမွာ ၾကာၿဖဴပန္း ( Nymphaea Lotus ) ၿဖစ္ပါသည္ ။

သီတင္းကြ်တ္လကို ေရွးၿမန္မာေက်ာက္စာမ်ား၌ `သႏၱဴလ´ ဟုေရးထိုးၾကသည္ ။ ခ်ိန္ခြင္ပံု ၾကယ္တာရာ နကၡတ္တို ့ စုေ၀းေသာမိုးကာလဟု လည္းေကာင္း ၊ ေတာင္သူလယ္သမားတို ့စိုက္ပ်ိဳးထားေသာစပါးပင္မ်ားသန္စြမ္းစြာေထာင္မတ္ေသာလ ဟု လည္းေကာင္း ပညာရိွမ်ား ဖြင့္ဆိုၾကပါသည္။ ၿမန္မာတို ့သည္ စိတ္ရင္းရိုးသားတည္ၾကည္ၾကသူမ်ား ၿဖစ္သည္ႏွင့္အညီစစ္မွန္ေသာ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကို ပုဂံေခတ္ အေနာ္ရထာမင္းတရား ႏွင့္ရွင္အရဟံ တို ့၏ ေက်းဇူးတရားေၾကာင့္ ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ခြင့္ ရၾကၿပန္ေသာအခါဗုဒၶၿမတ္စြာ ၏ အဆံုးအမ တရားေတာ္မ်ားႏွင့္လိုက္ေလ်ာညီေထြစြာ ေအးခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေကာင္းေသာ လူေနမႈ ဘ၀မ်ားၿဖင့္ ေလာကဓံတရားမ်ားကိုရင္ဆိုင္ေက်ာ္လႊားႏိုင္ေသာ ၊ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္တတ္ေသာ စိတ္ႏွလံုးကိုေခတ္အဆက္ဆက္ ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ၾကသူမ်ားၿဖစ္သည္ ။

ဤစိတ္ဓာတ္မ်ား အရင္းခံၿဖင့္ ၁၂ လရာသီရိွသည့္ အနက္လၿပည့္လကြယ္ ေန ့တိုင္းတြင္ ရတနာ သံုးပါးအား ရည္စူး၍ အလွဴအတန္းမ်ား ၊ေကာင္းမႈ ကုသိုလ္မ်ား ၿပဳလုပ္ေလ့ရိွၾကသည္ ။

သီတင္းကြ်တ္ မီးထြန္းပြဲေတာ္သည္ ၿမန္မာတို ့၏ ၁၂ရာသီ ပြဲေတာ္မ်ားတြင္ ထင္ရွားေသာပြဲေတာ္ တစ္ခုၿဖစ္ၿပီးပြဲေတာ္စတင္က်င္းပခဲ့သည္ အစဥ္အလာမွာ ဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိခဲ့စဥ္အခါကပင္ ၿဖစ္ပါသည္ ။

ဗုဒၶၿမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ သတၱမေၿမာက္၀ါကို တာ၀တိ ံသာနတ္ၿပည္၌ ၀ါကပ္ေတာ္မူၿပီး မယ္ေတာ္ၿဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ သႏ ၱဳႆီတနတ္သားအားအမႈးၿပဳ၍ စၾက၀ဠာေနရာ အႏံွ ့မွ နတ္ၿဗဟၼာ အေပါင္းတို ့အား အဘိဓမၼာတရားေတာ္ၿမတ္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူသည္ ။

သီတင္းကြ်တ္လၿပည့္ေန ့ ေရာက္ေသာအခါဘုရားရွင္သည္ နတ္ၿဗဟၼာ အေပါင္းၿခံရံကာ ေရႊေစာင္းတန္း ၊ ေငြေစာင္းတန္း ၊ပတၱၿမားေစာင္းတန္း မ်ားၿဖင့္ စီခ်ယ္ အပ္ေသာ ရတနာ ေစာင္းတန္းၿဖင့္ လူ့ၿပည္ၿဖစ္ေသာ သကၤႆနဂိုရ္ ၿပည္သို ့ၿပန္လည္ဆင္းသက္ၾကြၿမန္းေတာ္မူသည္ ။

ထိုအခါ သမယတြင္ ၿပည္သူၿပည္သားအေပါင္းတို ့ကမီးရွဴး မီးတိုင္မ်ား ၊မီးပန္းမ်ား၊ ဆီမီးမ်ား ၊ဆြမ္းပန္းေရခ်မ္းမ်ားၿဖင့္ ကပ္လွဴပူေဇာ္ၾကသည္ ။ တာ၀တိ ံသာနတ္ၿပည္ရိွ စူဠာမဏိေစတီေတာ္ကိုလည္း ပူေဇာ္သည့္ အထိမ္းအမွတ္ၿဖင့္ မီးပံုးမ်ားၿပဳလုပ္၍ေကာင္းကင္သို ့လႊတ္တင္ ပူေဇာ္ၾကသည္ ။ထိုကဲ့သို ့ပူေဇာ္ၾကသည္ကိုအေၾကာင္းၿပဳကာ ယေန ့ေခတ္အခါတိုင္ေအာင္ ၿမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုး၌ႏွစ္စဥ္က်င္းပၿပဳလုပ္ၿမဲ ၿဖစ္သည္ ။

ဗုဒၶ ၏ အဆံုးအမ၌ တည္ၾကေသာ ၿမန္မာတို႔သည္အသက္ဂုဏ္၀ါၾကီးသူ ၊ ၿမင့္ၿမတ္သူတို ့အေပၚတြင္ ငယ္သူ ၊နိမ့္က် သူတို့က ရိုေသေလးစား၍ ပူေဇာ္ ကန္ေတာ့ေလ့ရိွၾကသည့္အတိုင္း ၀ါကြ်တ္ေသာ အခ်ိန္ဤထူးၿမတ္ေသာ အခါသမယတြင္ တတ္ႏိုင္သမွ် ပူေဇာ္္ သကၠာရတို ့ၿဖင့္သက္ၾကီး၀ါၾကီးမ်ား ၊ မိဘဆရာမ်ားကို ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ၾက၏ ။

ထို ့အၿပင္ ဤအခ်ိန္ကာလသည္ ၿမန္မာတို ့၏တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ရိုေသေလးစားတတ္ေသာသေဘာ ၊မာန္မာနကုိ ႏိွမ့္ခ်တတ္ေသာ သေဘာ၊ အၿပန္အလွန္ ေမတၱာေစတနာထားတတ္ေသာသေဘာ စသည့္ အမ်ိဳးေကာင္း သားသမီးတို ့၏ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ ့ေသာ စိတ္ေနစရိုက္ ကိုေဖာ္က်ဴးၿပသေနေသာ အမ်ိဳးဂုဏ္ကို ၿမွင့္တင္ေပးေနသည့္ ရိုးရာ အစဥ္အလာ အခ်ိန္အခါ ၿဖစ္သည္ႏွင့္အညီ .....ကြ်န္ေတာ္၏အစ္ကို၊ အစ္မမ်ား ညီငယ္ ညီမငယ္မ်ားအားလံုးတို ့သည္လည္း ..
`ေကာင္းေသာအၾကံ၊မွန္ေသာအက်င့္ ၊
သင့္ေသာအယူ ၊ၿဖဴေသာႏွလံုး ´တို ့ၿဖင့္ သီတင္းကြ်တ္လမီထြန္းပြဲေတာ္ကို ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ပါ၀င္ဆင္ႏြဲ ႏိုင္ၾကပါေစ..ဟုဆုေတာင္းဆႏၵၿပဳလိုက္္ပါသည္..။( Thura ေရးသည္..။ )

ကိုယ္တိုင္ေရးမတင္ႏိုင္ေပမယ့္.. သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပို႔လိုက္တဲ့ ေဖာ္၀ပ္ေမးေလးပဲ ျပန္တင္လိုက္ပါတယ္..(ေရးသူ - သူရ လို႔ပါပါတယ္..။ ေက်းဇူးပါ - ကိုသူရ )

သီတင္းကြ်တ္ ငယ္ငယ္က တေပ်ာ္တပါး ရြတ္ဆိုခဲ့ဖူးတယ္… သီတင္းကြ်တ္ၿပီ… မီးပံုးပ်ံ လႊတ္ရေအာင္ တဲ့… ငယ္ဘ၀… ေပ်ာ္ခဲ့ရတဲ့ သီတင္းကြ်တ္… ျမတ္ဘုရားထံ ရည္ေရာ္မွန္း ဆီမီးနဲ ့ ကန္ေတာ့ပန္းဆင္ခဲ့ရတဲ့ သီတင္းကြ်တ္… မိဘ ဖိုးဖြား ဆရာသမား အေလးနက္ထား ပူေဇာ္ၾကတဲ့ သီတင္းကြ်တ္… ကုသိုလ္ေတြရ မုန္ ့ေတြ၀ ၾကည္ရႊင္ပ်တဲ့ သီတင္းကြ်တ္… လမင္းေရာင္သာ ထိန္ထိန္ျဖာ ၾကည္လင္လွတဲ့ သီတင္းကြ်တ္… ဆီမီးေရာင္ရွိန္္ ထိန္ထိန္၀ါ သာယာလွတဲ့ သီတင္းကြ်တ္… မီးပန္းေတြ တလက္လက္ ေဗ်ာက္အိုးသံ တညံညံ စည္ကားလွတဲ့ သီတင္းကြ်တ္… ပြဲေတြလမ္းေတြ ခ်ိမ့္ခ်ိမ့္သဲ ႏႊဲခဲ့ရတဲ့ သီတင္းကြ်တ္… စည္ေဗ်ာသံ ညံမစဲ လူတိုင္းေပ်ာ္တဲ့ သီတင္းကြ်တ္… တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ရင္ထဲမွာ ေမွ်ာ္ကာ မွန္းဆ တမ္းတရတဲ့ သီတင္းကြ်တ္… အခုေတာ့… တကယ္ကဆို ငယ္ဘ၀လို ေပ်ာ္စရာ မရွိတဲ့ သီတင္းကြ်တ္… ဖိုးဖိုး ဖြားဖြား ေတြ ေဖေဖ ေမေမေတြကို စိတ္ထဲကသာ မွန္းကန္ေတာ့ရတဲ့ သီတင္းကြ်တ္... ေလထဲကသာ လွမ္းကန္ေတာ့ရတဲ့ သီတင္းကြ်တ္... မီးပံုး မဆင္ ရတဲ့ သီတင္းကြ်တ္... မီးပန္း မျမင္ရတဲ့ သီတင္းကြ်တ္... မီးပံုး မတြန္းရတဲ့ သီတင္းကြ်တ္… မီးလံုး မထြန္းရတဲ့ သီတင္းကြ်တ္… ေဗ်ာက္အိုးသံ တိတ္တဲ့ သီတင္းကြ်တ္… စည္ေဗ်ာသံ ပိတ္တဲ့ သီတင္းကြ်တ္… ေပ်ာက္ေမ့ခ်င္ေအာင္ ေျခာက္ေသြ ့တဲ့ သီတင္းကြ်တ္... လူသူမသိေအာင္ တိတ္ဆိတ္တဲ့ သီတင္းကြ်တ္… အင္း… ဒီလိုနဲ ့ဘဲ သီတင္း တခ်ီ ကြ်တ္ခဲ့ျပန္ေလၿပီ…။
အဘိဓမၼာ အခါေတာ္ေန႔ အမွတ္တရ ေရးေပးလိုက္တယ္။

အဘိဓမၼာ။           ။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပထမ၀ါကို မိဂဒါ၀ုန္မွာ ၀ါကပ္ေတာ္မူၿပီး ဒုတိယ၀ါ၊ တတိယ၀ါ၊ စတုတၳ၀ါတို႔ကို ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္း၊ ပဥၥမ၀ါကို ေ၀သာလီျပည္၊ ဆ႒၀ါကို မကုဠ္ေတာင္ စသည့္ ေနရာဌာနမ်ား၌ ၀ါကပ္ေတာ္မူသည္။ သတၱမ၀ါကို တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္၌ ၀ါကပ္ေတာ္မူၿပီး မယ္ေတာ္ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည့္ သႏၱဳႆိတ နတ္သားကို အမွဴးထား၍ အဘိဓမၼာေဒသနာေတာ္ကို ၀ါတြင္းသံုးလပတ္လံုး အသံမစဲ ေဟာေတာ္မူသည္။

အက်ယ္နည္း
မယ္ေတာ္ကို ေက်းဇူးဆပ္လိုျခင္း၊ မိဘေက်းဇူးကို သတၱ၀ါတို႔နားလည္ေစလိုျခင္း၊ အဘိဓမၼာတရားကို အစအဆံုး တထိုင္တည္း ေဟာၾကားလိုျခင္း၊ အစ အဆံုး တထိုင္တည္းေဟာမွ နာၾကားရေသာ တရားနာတို႔ အက်ဳိးထူး ရႏိုင္ျခင္း၊ အဘိဓမၼာေဒသနာေတာ္၏ က်ယ္၀န္းနက္နဲမႈကို သိေစလိုျခင္း၊ လူတို႔သက္တမ္းႏွင့္ သံုးလေလာက္ေဟာမွ ကုန္ႏိုင္မည့္ တရားျဖစ္သည့္အတြက္ လူတို႔႔ ဣရိယာပုထ္ျဖင့္ ေဟာသူေရာ နာသူပါ မေနႏိုင္ျခင္း တို႔ေၾကာင့္ အဘိဓမၼာအက်ယ္နည္း (၀ိတၳာရနယ) ကို တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္၌ ေဟာရျခင္းျဖစ္သည္။

အက်ဥ္းနည္း
ျမတ္စြာဘုရားသည္ လူသားျဖစ္ေတာ္မူသည့္အတြက္ ဆြမ္းခံျခင္း ဆြမ္းစားျခင္း ေရခ်ဳိးသန္႔စင္ျခင္း စသည္ ျပဳလုပ္ရန္ နိမၼိတ႐ုပ္ပြားေတာ္ကို အဓိ႒ာန္ျဖင့္ ဖန္ဆင္းၿပီး လူ႔ျပည္သို႔ ၾကြေတာ္မူရာတြင္ ဟိမ၀ႏၱာစႏၵကူးေတာ၌ ေန႔သန္႔စင္ (အနားယူ) ေတာ္မူသည္။ ထို စႏၵကူးေတာတြင္ အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ၀တ္ႀကီး၀တ္ငယ္ ျပဳစုခစားခိုက္ ျမတ္စြာဘုရားက ရွင္သာရိပုတၱရာအား အက်ဥ္းခ်ဳပ္နည္း (သေခၤပနယ) ကို ေဟာေတာ္မူသည္။

မက်ဥ္းမက်ယ္နည္း
ရွင္သာရိပုတၱရာက ျမတ္စြာဘုရား ေဟာခဲ့သည့္ အက်ဥ္းနည္းကို တပည့္ ရဟန္းငါးရာတို႔အား မက်ဥ္းမက်ယ္ နည္း (နာတိ၀တၳာရ-နာတိသေခၤပနယ) ျဖင့္ ျပန္လည္ ပို႔ခ်ေတာ္မူသည္။
ေနာက္တေန႔တြင္ ထိုပို႔ခ်ခ်က္အား ျမတ္စြာဘုရားထံေမွာက္၌ ျပန္လည္တင္ျပ အစစ္ေဆးခံရာ ျမတ္စြာဘုရားက နားေထာင္၍ လက္ခံအတည္ျပဳ ေတာ္မူခဲ့သည္။

ဤသို႔ျဖင့္ အဘိဓမၼာ ေဒသနာေတာ္ႀကီးသည္ ခုနစ္၀ါေျမာက္ျဖစ္ေသာ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၉ ခု ၀ါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ ၁-ရက္မွ သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ေန႔ထိ ၃-လအတြင္း နည္း ၃-နည္းျဖင့္ လူ႔ျပည္-နတ္ၿပည္ တျပိဳင္တည္း ေပၚထြန္းခဲ့ေလသည္။