DAw Aung San Suu Kyi in Karen dress
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကရင္၀တ္စံုႏွင့္။
ျပည္ေထာင္စုေန႔သည္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမွုသမိုင္းတြင္ အေရးပါ အရာေရာက္ေသာ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ ျဖစ္သည္။ ႏွစ္စဥ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔ကို ျပည္ေထာင္စုေန႔အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားၿပီး ႐ုံးမ်ား၊ ေက်ာင္းမ်ားပိတ္ကာ အထိန္းအမွတ္ပြဲမ်ား က်င္းပၾကသည္။
ျမန္မာ့သမိုင္း တစ္ေလၽွာက္လုံး၌
အေနာ္ရထာ၊
ဘုရင့္ေနာင္၊
အေလာင္းမင္းတရား ဤမင္းသုံးပါး လက္ထက္တြင္သာ ျမန္မာတနိုင္ငံလုံး တစ္ေပါင္းတစ္စည္းတည္း ရွိခဲ့ဖူသည္။ ၿဗိတိသၽွအစိုးရ လက္ေအာက္တြင္မူ တိုင္းရင္းသားမ်ားအား ခြဲျခားအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သည္။ ၿဗိတိသၽွတို႔၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ပရိယာယ္ေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း ရင္းရင္းႏွီးႏွီး မရွိပဲ ေသြးကြဲမႈပင္ ရွိခဲ့သည္။
ၿဗိတိသၽွတို႔လက္ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ေရးကို အႏွစ္ ၇၀ မၽွကာလပတ္လုံး အမ်ိဳးမ်ိဳး အဖုံဖုံ ႀကိဳးပမ္းရာ၌ လြင္ျပင္သားႏွင့္ ေတာင္တန္းသားတို႔ တစ္ႀကိမ္မၽွ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ဖူးသည္ မရွိေပ။ သို႔ေသာ္ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ကို ေတာ္လွန္ၾကရာတြင္ တိုင္းရင္းသားအားလုံး ညီညြတ္ခဲ့သည္။ ေသြးစည္းပူးေပါင္း၍ ဂ်ပန္ကို တြန္းထုတ္နိုင္ခဲ့သည္။
ဂ်ပန္တို႔လက္ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ၿပီးေနာက္ လြတ္လပ္ေရးကို ဆက္လက္ႀကိဳးပမ္းသည့္အခါတြင္လည္း လြင္ျပင္သား၊ ေတာင္တန္းသား မခြဲျခားပဲ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစုံ ေသြးစည္းမွုကို ရွာႀကံခဲ့ၾကသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ လြတ္လပ္ေရးဖခင္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ျမန္မာ့ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား၏ ႀကိဳးပမ္းမႈေၾကာင့္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးကို ေမၽွာ္မွန္းနိုင္သည့္အခါသို႔ပင္ ဆိုက္ေရာက္ခဲ့ေလသည္။ သို႔တိုင္ေအာင္ ၿဗိတိသၽွနယ္ခ်ဲ႕တို႔သည္ ေတာင္တန္းသားမ်ားအား မိမိတို႔လက္ေအာက္မွ မလြတ္ေစလိုေသးေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေတာင္တန္းသားမ်ားအား အမ်ိဳးမ်ိဳး နားလွည့္ခဲ့ၾကသည္။
၁၉၄၆-ခုႏွစ္ ဇႏၷဝါရီလအတြင္း ေရႊတိဂုံဘုရား ကုန္းေတာ္ အလယ္ပစၥယံ၌ က်င္းပေသာ
ဖဆပလညီလာခံႀကီးက ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈတြင္ တိုင္းရင္းသားအားလုံး လက္တြဲ၍ ေဆာင္ရြက္ၿပီးလၽွင္ အတူတကြ လြတ္လပ္ေသာ ျပည္ေထာင္စုနိုင္ငံ ထူေထာင္ရန္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်မွတ္ခဲ့သည္။ ထိုဆုံးျဖတ္ခ်က္အတိုင္း ျဖစ္ေျမာက္နိုင္ရန္ ျမန္မာေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကသည္။
ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္းႏွင့္ ေျမာက္ပိုင္း ဗဟိုခ်က္တြင္ရွိေသာ ပင္လုံၿမိဳ႕ကေလးတြင္ ရွမ္းေစာ္ဘြားမ်ား ညီလာခံကို ၁၉၄၆ ခုႏွစ္ ဇႏၷဝါရီလအတြင္းမွာပင္ က်င္းပခဲ့ရာ ျမန္မာေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားျဖစ္ေ
သာ
သခင္ႏု၊
ဦးဘဂ်မ္းႏွင့္
မန္းဘခုိင္တို႔ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ ၿဗိတိသၽွနယ္ခ်ဲ႕တို႔၏ ဝါဒျဖန႔္မွုေၾကာင့္ ေတြေဝနားေယာင္ေနေသာ ရွမ္းအမ်ိဳးသားမ်ားအား ျပတ္ျပတ္သားသား ရွင္းလင္း ေျပာဆိုခဲ့ၾကသည္။
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇႏၷဝါရီလတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေခါင္းေဆာင္ေသာ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္ေတာ္အဖြဲ႕သည့
္ ၿဗိတိန္နိုင္ငံသို႔ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ သြားေရာက္ အေရးဆိုၾကရာ ျပည္မႀကီးေရာ ေတာင္တန္းေဒသမ်ားပါ လြတ္လပ္ေရးေပးရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကသည္။ ၿဗိတိသၽွတို႔ကမူ ျပည္မႀကီးကိုသာ လြတ္လပ္ေရးေပးၿပီးလၽွင္ ေတာင္တန္းေဒသမ်ားကို ဆက္လက္ သိမ္းပိုက္ထားရန္ အႀကံအစည္ရွိခဲ့သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ကမူ ေတာင္တန္းေဒသမ်ား မပါေသာ လြတ္လပ္ေရးသည္ ျမန္မာနိုင္ငံအတြက္ အဓိပၸာယ္မရွိေသာ လြတ္လပ္ေရး ျဖစ္သျဖင့္ ေတာင္တန္းေဒသမ်ားကို ျပည္မႀကီးႏွင့္တၿပိဳင္တည္း လြတ္လပ္ေရးေပးရန္ အေရးဆိုခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ႏွင့္ ၿဗိတိသၽွအစိုးရတို႔ ဗိလပ္၍ ေဆြးေႏြးေနစဥ္ ၿဗိတိသၽွနယ္ခ်ဲ႕တို႔က ျမန္မာနိုင္ငံ၍ ေတာင္တန္းသားမ်ား ႏွင့္ လြင္ျပင္သားမ်ား အေစးမကပ္ၾကသေယာင္ ဝါဒျဖန႔္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာ့ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားသည္ ေတာင္တန္း ေဒသမ်ားသို႔ သြားေရာက္ကာ တိုင္းရင္းသား စည္းလုံးေရးကို ေဟာေျပာလွုံ႔ေဆာ္ခဲ့ၾကသည္။
ဗိလပ္တြင္ ေဆြးေႏြးလ်က္ရွိေသာ လြတ္လပ္ေရးကိစၥတြင္ ၿဗိတိသၽွတို႔က ပရိယာယ္သုံးကာ ေတာင္တန္းေဒသမ်ားက ျပည္မႀကီးႏွင့္ ပူးေပါင္းရန္ သေဘာတူပါက ျပည္မႀကီးေရာ ေတာင္တန္းေဒသမ်ားပါ တၿပိဳင္တည္း လြတ္လပ္ေရးေပးမည္၊ ျပည္မႏွင့္ ေတာင္တန္းေဒသမ်ား ပူးေပါင္းေရးကို ေတာင္တန္းသားမ်ားက ယင္းတို႔ဘာသာ ဆုံးျဖတ္ပါေစဟု ေျပာဆိုၿပီးလၽွင္ ယင္းသေဘာတရပ္ သက္ဝင္ေသာ
ေအာင္ဆန္း အက္တလီ စာခ်ဳပ္ကို ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့သည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ အဖြဲ႕ဝင္မ်ားသည္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၂ ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာနိုင္ငံသို႔ ျပန္လည္ ဆိုက္ေရာက္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၈ ရက္ေန႔တြင္ ပင္လုံညီလာခံႀကီးသို႔ တက္ေရာက္၍ ျပည္မႏွင့္ ေတာင္တန္းေဒသ ပူးေပါင္းေရးကို ေဆြးေႏြးၾကသည္။ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၁ ရက္ေန႔ညေနတြင္ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားေပါင္းစုံ ညီညြတ္မႈကို ရရွိခဲ့သည္။ ေနာက္တစ္ေန႔ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔ နံနက္ ၁၀ နာရီအခ်ိန္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ေတာင္တန္းေဒသ ကိုယ္စားလွယ္ (၂၁)ဦးတို႔သည္ တိုင္းရင္းသား ေသြးစည္းမွု အေဆာက္အအုံကို တည္ေဆာက္ေပးသည့္ ေတာင္တန္းေဒသမ်ားက ျပည္မႀကီးႏွင့္ ပူးေပါင္းရန္ သေဘာတူညီေသာ
ပင္လံုစာခ်ဳပ္ႀကီးကို လက္မွတ္ေရးထိုးၾကသည္။ ယင္းသို႔ တစ္ျပည္ေထာင္လုံးရွိ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစုံ၏ ေသြးစည္းညီညြတ္မွုကို ျပသနိုင္ခဲ့ေသာ ထိုေန႔ကို ‘‘ျပည္ေထာင္စုေန႔’’ ဟူ၍ ေခၚေဝၚသမုတ္ခဲ့သည္မွာ ယေန႔အထိ ျဖစ္သည္။
ၿဗိတိသၽွအစိုးရသည္လည္း ျပည္မႀကီးေရာ ေတာင္တန္းေဒသမ်ားပါ တၿပိဳင္တည္း လြတ္လပ္ေရးေပးရန္ သေဘာတူညီ ရေလသည္။ ဤသို႔လၽွင္ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာနိုင္ငံေတာ္ ျဖစ္ေျမာက္ေရးကို ထိုေန႔တြင္ အုတ္ျမစ္ခ်ခဲ့သျဖင့္ ျပည္ေထာင္စု တိုင္းရင္းသားတိုင္း မေမ့ေလ်ာ့အပ္ေသာ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္တစ္ခု ျဖစ္လာသည္။
တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားအေရးႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႕ခ်ဳပ္က ထားရွိေသာ သေဘာထားမ်ား
၁။ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္သည္ အာရွအလယ္ပိုင္းကုန္းေျမမွ ဆင္းသက္ေပါက္ဖြား လာၾကသည့္ တိုင္းရင္းလူမ်ဳိး၊ မိသားစုဝင္မ်ားျဖင့္ ေပါင္းစပ္ ဖြဲ႕စည္းထားေသာ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ ျဖစ္ပါသည္။ ကခ်င္၊ ကယား၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ ဗမာ၊ မြန္၊ ရခိုင္၊ ရွမ္း အစရွိသည့္ တိုင္းရင္းလူမ်ဳိးမ်ား၊ လူမ်ဳိးစုမ်ား၏ အမိေျမသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသာလွ်င္ ျဖစ္ေပသည္။
၂။ သို႕ျဖစ္ရာ လူမ်ဳိး တစ္မ်ဳိးႏွင့္ တမ်ဳိး၊ လူမ်ဳိးစု တစုႏွင့္တစုတို႕သည္ အျပန္အလွန္ ယံုၾကည္မႈ ရရွိၾကရန္၊ တန္းတူရည္တူ ဆက္ဆံၾကရန္ အေရးႀကီးေပသည္။ လူမ်ဳိးႀကီး၊ လူမ်ဳိးငယ္ ဟူေသာ ျပႆနာမ်ား၊ ေတာင္ေပၚႏွင့္ ေျမျပန္႕ဟူေသာ အစြဲအလမ္းမ်ားကို အၿပီးအပိုင္ ေဖ်ာက္ဖ်က္ၿပီး၊ ျပည္ေထာင္စုတခုအတြင္းထဲမွ ေပါက္ဖြား လာေသာ ညီအကို တိုင္းရင္သားမ်ားအျဖစ္ စြဲၿမံစြာ ခံယူၾကအပ္ေပသည္။
၃။ ဤတြင္ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ “လူမ်ဳိးဆိုသည္မွာ သုခ၊ ဒုကၡ အတူခံစားၾက၍ နီးနီးစပ္စပ္ အက်ဳိးျခင္း ထပ္ၿပီးလွ်င္ ႏွစ္ပရိေစၦဒ ရွည္လ်ားစြာ တမ်ဳိးတစား တည္းပင္ဟု စိတ္ထားရွိသူတို႕ကို တစုတည္း ေပါင္း၍ ေခၚေဝၚျခင္းသာ ျဖစ္ေပသည္။ အမ်ဳိးအႏြယ္၊ ကိုးကြယ္သည့္ဘာသာတရား၊ ေျပာဆိုသည့္ ဘာသာစကား တို႕ကို အေရးထားရမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ စင္စစ္မွာ ေအးတူ ပူအမွ်၊ ေကာင္းတူဆိုးဆက္ ပူးေပါင္း ေနလိုေသာ အစဥ္အလာ ဆႏၵအေပၚတြင္၊ ဝံသာႏုရကၡိတာတရားသည္ တည္ေနေပ၏” ဟူေသာ မိန္႕ၾကားခ်က္ကို တိုင္းသူျပည္သားအားလံုးက လမ္းညႊန္အျဖစ္ ခံယူၾကရန္ လြန္စြာမွ အေရးႀကီးေပသည္။
၄။ သို႕မွသာလွ်င္ “ျပည္ေထာင္စု ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္သစ္”၊ တနည္းအားျဖင့္ “စစ္မွန္ေသာ ပါတီစံု ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္” ကို ေအာင္ျမင္စြာ တည္ေဆာက္ႏိုင္ၿပီး၊ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးအားလံုး၊ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့စြာ ေနထိုင္ သြားႏိုင္ၾကေပမည္၊ သို႕မွသာလွ်င္ ျပည္ေထာင္စုႀကီး တည္တံ့ခိုင္မာၿပီး တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးမ်ား အၾကားတြင္ ထာဝရ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာမႈ ထြန္းကားႏိုင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။
၅။ ထိုအေျမာ္ျမင္ႀကီးမားေသာ အမ်ဳိးသား ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ၊ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားသည္ ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕၏ ထမ္းပိုးေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္၍ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာပိုင္ေသာ “ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံေတာ္” ကို က်စ္လစ္ ခိုင္မာစြာ တည္ေဆာက္ႏိုင္ရန္ ပင္လံုညီလာခံ က်င္းပ၍ အေၾကအလည္ ညႇိႏိႈင္း ေဆြးေႏြးၾကခ်က္-
“…ေတာင္တန္းေဒသမ်ား၏ နယ္တြင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္ ယခုရရွိခံစားလ်က္ရွိေသာ ကုိယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဆံုးပါးရန္ မည္သည့္ေဒသတြင္မဆို လံုးဝ ျပဳကူလိမ့္မည္မဟုတ္။ ေတာင္တန္းေဒသမ်ားအတြက္ နယ္တြင္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ အျပည့္အဝ ရွိေၾကာင္း မူအားျဖင့္ လက္ခံသည္။”
“ေတာင္တန္းေဒသရွိ ျပည္သူတို႕သည္ ဒီမိုကေရစီ တိုင္းျပည္မ်ားတြင္ အေျခခံ အခြင့္အေရးႏွင့္ ရပိုင္ခြင့္မ်ားဟု သတ္မွတ္ထားသည့္ အခြင့္အေရးမ်ားႏွင့္ ရပိုင္ခြင့္မ်ားကို ရရွိခံစားေစရမည္။” - ဟူေသာ အခ်က္မ်ားကို အေလးထားကာ၊ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ (၁၂) ရက္ေန႕တြင္၊ ရွမ္းျပည္ ပင္လံုၿမိဳ႕၌ သေဘာတူ စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုၿပီး၊ လြတ္လပ္ေရးကို အတူတကြ ျပန္လည္ အရယူခဲ့ၾကေပသည္။
၆။ ဤသို႕အားျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုဖြားတိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားအားလံုး တန္းတူရည္တူရွိမႈကို လည္းေကာင္း၊ နယ္တြင္းကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ပိုင္ခြင့္ ရရွိေရးကိုလည္းေကာင္း မိသားစုစိတ္ဓါတ္၊ သို႔မဟုတ္၊ ပင္လံုစိတ္ဓါတ္ျဖင့္ အသိအမွတ္ျပဳသေဘာ တူခဲ့ၾကေပသည္။
ရ။ ဤသည္တို႔ကို အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႕ခ်ဳပ္က အေလးအနက္ခံယူ၍ စစ္မွန္ေသာ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ကို ျပည္သူျပည္သားအားလံုးႏွင့္ အတူ တက္ညီလက္ညီ တည္ေဆာက္သြားၾကရန္ အခိုင္အမာ သံႏၷိ႒ာန္ခ်မွတ္ခဲ့ေပသည္။
“တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးအသီးသီးသည္ မိမိတို႕ ရပိုင္ခြင့္မ်ားႏွင့္ တာဝန္ယူမႈတို႕တြင္ တန္းတူ ရည္တူ ရွိေစရမည္။ ထို႕အျပင္-
(က) တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးမ်ားအားလံုး လက္တြဲမျဖဳတ္စတမ္း ေသြးစည္းညီညြတ္မႈျဖင့္၊ ျပည္ေထာင္စုႀကီး တည္တံ့ခိုင္ၿမဲေရး၊ ျပည္ေထာင္စု ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးႏွင့္ ျပည္ေထာင္စုႀကီး ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာေရးကို ဦးတည္ေရွး႐ႈမည္။
(ခ) ျပည္ေထာင္စုဖြား တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးအားလံုး၏ အခြင့္အေရးတန္းတူရည္တူမႈကို လက္ခံလ်က္ မည္သည့္လူမ်ဳိးကိုမွ် အခြင့္အေရးမေပးေရးႏွင့္ လူမ်ဳိးႏြယ္ လူမ်ဳိးစု အားလံုး၏ ခံစားထုိက္၊ ခံစားအပ္ေသာ မည္သည့္အခြင့္အေရးကိုမွ် ခ်ဳပ္ျခယ္ ကန္႕သတ္မႈ မျပဳေရးကို ဦးတည္ေရွး႐ႈမည္။
(ဂ) တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးမ်ား အားလံုးသည္ ႏိုင္ငံေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ စီးပြားေရး က႑ စေသာ နယ္အသီးသီး၌ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ရွိေရးကို ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒ နဲ႕အညီ ဦးတည္ေရွး႐ႈမည္။
(ဃ) ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒ မေပၚေပါက္မီ ၾကားကာလ အစီအစဥ္ျဖင့္ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္က ဥပေဒျပ႒ာန္း၍ ရွိၿပီးသားျပည္နယ္မ်ားအတြက္ အာဏာပိုင္ အဖြဲ႕မ်ား ဖြဲ႕စည္းေပးမည္။
(င) နယ္ပယ္အသီးသီး၌ တိုင္းရင္းသားလုမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္း ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ၊ ကူညီ႐ိုင္းပင္းမႈ၊ ဝိုင္းဝန္းပံ့ပိုးမႈျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုႀကီးတခုလံုးႏွင့္၊ ျပည္ေထာင္စုႀကီး၏ ျပည္နယ္ေဒသအစိတ္အပိုင္း အသီးသီး၏ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးကို ဦးတည္ေရွး႐ႈမည္။
(စ) ဒီမိုကေရစီစနစ္ ေအာင္ျမင္စြာ တည္ေဆာက္ႏိုင္ခ်ိန္တြင္ ျပည္ေထာင္စုႀကီး တည္တံ့ခိုင္ၿမဲေရး၊ ဖံြ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာေရး၊ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးအားလံုး ေသြးစည္းညီညြတ္ေရး တည္းဟူေသာ ဒီမိုကေရစီလူ႕ေဘာင္၏ အေျခခံအုတ္ျမစ္ႀကိးမ်ားကို အခိုင္အမာခ်ႏိုင္ေစရန္အလို႔ငွါ၊ ပင္လံုညီလာခံကဲ့သို႔ေသာ ျပည္ေထာင္စုႀကီး၏ အနာဂါတ္ ခရီး လမ္းညြန္မ်ားကို ခ်မွတ္ႏိုင္မည့္ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဴိးေပါင္းစံု အမ်ဳိးသား ညွိႏိႈင္းမႈ ညီလာခံ တရပ္ကို ေခၚယူက်င္းပမည္၊
(ဆ) တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးတိုင္းသည္ မိမိတို႔စာေပ၊ ဘာသာစကား၊ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးတမ္း စဥ္လာမ်ားကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ခြင့္၊ ဖံြ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေစခြင့္ ရွိေစရမည္။
(ဇ) တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားသည္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ တည္တံ့ခိုင္ၿမဲေရး၊ တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးမ်ား အားလံုး စည္းလံုးညီညြတ္ေရး၊ ဒိီမိုကေရစီထြန္းကားေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးေရးကိစၥ အစရွိသည္မ်ားကို ျပည္ေထာင္စုတစ္ခုလံုး အတိုင္းအတာျဖင့္ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ ေစရမည္” ဟု တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားအေရးႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႕ခ်ဳပ္မွသေဘာထားသည္။
ျပည္ေထာင္စုေန႔သမိုင္းကိုးကားခ်က္။။ Myanmar Online Encyclopedia ၀ဒ္ဆိုဒ္မွ
၁၂-၂-၁၉၄၇ သမိုင္း၀င္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ လက္မွတ္ေရးထိုးၾကစဥ္။ 
Back: U Pe Khin (hat) Bo Htun Hla (cap) 
ေိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ကခ်င္ျပည္နယ္ခရီးစဥ္။ 
ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ိဳ (ေခါင္းေပါင္း)၊ ဆာေမာင္ၾကီး (ေခါင္းေပါင္း)၊ ဦးခ်န္ထြန္း၊ ဗိုလိခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဦးစိန္ (အတြင္း၀န္)၊ ဦးေဖခင္၊ သခင္ျမ။ 
တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ 
တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ 
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ နာဂ၀တ္စံုႏွင့္။ 
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ခ်င္း၀တ္စံုႏွင့္။ 
0 comments:
Post a Comment