Wednesday, September 05, 2012

ကုလားအေရး ရခုိင္အေတြး


ကုလားအေရး ရခုိင္အေတြး (အခန္းဆက္အေတြးအျမင္ ေဆာင္းပါးရွည္)

အပုိင္း( ၁ )
ကုလားဆုိတာကုိ ဘယ္လုိလူမ်ိဳးလုိ႔ျမင္ၾကမလဲ။ ယဥ္ေက်းမႈမရွိ၊ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈမရွိ၊ သမုိင္းအေထာက္အထားမရွိ။ စာေပမရွိဘဲနဲ႔ ဘယ္လုိ႔လုပ္တုိင္းရင္းသားမ်ိဳးႏြယ္စုတစ္ခုျဖစ္လာႏုိ္င္မလဲဆုိတာ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ သမုိင္းလိမ္၊စာေပ လိမ္ေတြနဲ႔ အတုအေယာင္ဖန္ဆင္းၿပီး လုပ္ၾကံေျပာဆုိေနတာဟာ ကုလား(ဘဂၤလီ)ေတြသာျဖစ္တယ္။
အေရးအခင္းႀကီးတစ္ခုျဖစ္ခဲ့တယ္ဆုိတာ ဘာေၾကာင
့္လဲလုိ႔ေမးလုိက္ရင္ ကုလားေတြနယ္ေျမလုတုိက္ခုိက္တဲ့တုိက္ပြဲ တစ္ခုဆုိတာကုိ လူတုိင္းသိၾကပါတယ္။ ဒီလုိတုိက္ပြဲေတြျဖစ္လာေအာင္ဘယ္သူေတြက ဖန္တီးသလဲဆုိရင္လည္း လူ တုိင္းသိၾကပါတယ္။ အေနာက္ႏုိင္ငံက ကုလားေတြ ေသြးထုိးလႈပ္ေဆာ္မႈ၊ အေရးႀကီးပုဂၢိဳလ္လုိ႔ေျပာၾကတဲ့ ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္ဗလီဆရာႀကီးေတြရဲ႕ အယူ၀ါဒေသးမႈေတြေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။
သူတုိ႔ကုိသူတုိ႔ ဘာထင္သလဲလုို႔ဆုိရင္ ဘယ္သူေသေသငေတမာရင္ၿပီးေရာဆုိၿပီး ဆင္းရဲသားနင္းျပားေတြကုိ စည္းရုံး တယ္၊သိမ္းသြင္းတယ္။ သူတုိ႔ေျပာတာကိုမလုပ္ရင္ ဘာေရးအရအျပစ္ေပးမယ္လုိ႔ ပုံေျပာတယ္။ အဲဒါကုိယုံၾကည္တဲ့ ႏြားသကာစားေတြက ရခုိင္ေတြကုိ တုိက္ဖုိ႔ႀကိဳးစားတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ အစာငတ္ၿပီး ေသမယ့္အေကာင္ေတြက ဆင္း ရဲသားေတြဘဲျဖစ္တယ္။
ရခုိင္ေျမမွာ ရခုိင္ေတြကုိေမာင္းထုတ္လုိ႔ ဘာလုိမွမရႏုိင္ဘူးဆုိတာ သူတုိ႔လုံး၀မေတြးခဲ့ဘူး။ ဒီလုိစဥ္းစားဖုိ႔အခြင့္အေရး ေတြလည္းဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြက မေပးခဲ့တာကုိး။ ၾကည့္ေလ ဒုကၡေ၇ာက္ေတာ့ ဘယ္သူေတြလဲ။ ဆင္းရဲ သား ေတြပဲမဟုတ္လား။ သူေဌးေတြကေတာ့ အစားမပ်က္အအိပ္မပ်က္။ အဲဒါကုိလည္း ေတြျမင္ၾကရမွာပါ။
ရခုိင္ေတြကေတာ့ အဲဒါကုိသိတယ္။ အေတြးနက္နက္နဲ႔ေတြးတယ္။ ကုလားေတြဟာ အေနာက္ႏုိင္ငံက အုပ္စုေတြကုိ အားကုိးၿပီးလုပ္တာလုိ႔ သိထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ အစုိးရကေတာ့ အဲဒါကုိသိလ်က္နဲ႔ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြက ျခိမ္းေျခာက္ တာကုိ အဟုတ္ထင္တယ္။ ေတြေ၀တယ္။ တကယ္ဆုိ ဒုိ႔ႏုိင္ငံကုိ ဘယ္အေကာင္မွ မလုပ္ရဲဘူးဆုိတာကုိသိေနလ်က္ နဲ႔ ေၾကာက္ဖုိ႔မလုိဘူးေလ။ ျမန္မာအစုိးရဟာ ဘယ္တုန္းက ဘယ္အေကာင္ေတြကုိေၾကာက္ခဲ့လုိ႔လဲ ။သမုိင္းရွိခဲ့သ လား။ ျမန္မာ့သမုိင္းကုိ ျပန္ၾကည့္လုိက္ပါ။ ဘယ္အေကာင္ကုိမွ မေၾကာက္ခဲ့ပါဘူး။ ျမန္မာမွာလည္း အင္အားရွိတယ္ဆုိ တာကုိ ထုတ္မျပေသးတာဘဲ ရွိမယ္။
ဒါေပမယ့္လက္ရွိမွာ ရခုိင္ေတြကေတာ့ ေတြးသင့္တာကုိေတြးရမယ္။ လုပ္သင့္တာကုိလုပ္ရမယ္။ အစုိးရကုိအားကုိးေန မယ့္အစား ကုိယ့္ကုိကုိယ္လည္း ကာကြယ္ရမယ္။ ကုလားေတြ ဒီလုိရန္စလာခဲ့ၿပီဆုိတာကုိ ထင္ထင္ရွားျမင္ရၿပီဆုိမွ ေတာ့ လုပ္စရာေတြလုပ္ရေတာ့မယ္။ ေျခာက္တုိင္းေၾကာက္ခဲ့တဲ့ ရခုိင္ေတြအေနနဲ႔ ေသြးဘယ္ေလာက္ေကာင္းတယ္ ဆုိ တာကုိ ျပခဲ့ၾကၿပီ။ ဘဂၤလီအစုတ္ပလုပ္ကုိ မေၾကာက္ဘူးဆုိတာကုိလည္း လက္ေတြ႕ျပခဲ့ၾကၿပီေလ။ အယင္တုန္းက ေတာ့ အဂၤလိပ္အစုိးရမေကာင္းလုိ႔ ခံခဲ့ရေပမယ့္ ရခုိင့္ေျမကုိေတာ့ လုံး၀လက္လႊတ္ခံမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
အေၾကာက္တရားမရွိဘူးဆုိတာကုိ လက္ေတြ႕ျပႏုိင္ခဲ့သလုိ ေနာက္ကုိလည္း ဒီလုိမ်ိဳးလုပ္လုိ႔ မရေတာ့ဘူးဆုိတာကုိ သူ တုိ႔လည္းသိနားလည္ေနေလာက္ပါၿပီ။ တစ္ခုေျပာရဦးမယ္ စစ္ေတြၿမိဳ႕ထဲမွာ အင္ဘာလာရပ္ကြက္တစ္ခုက်န္ေသး တယ္။ အဲဒီအင္ဘာလာ ရပ္ကြက္ဆုိတာ ၿမိဳ႕တြင္းမွာမုိ႔ သူတုိ႔ေတြပိတ္မိေနပါၿပီ။ ေျပးေပါက္မရွိေတာ့ပါဘူး။ တကယ္လုိ႔ သာ လုံျခဳံေရးေတြ နည္းနည္းေလာက္ေနာက္ဆုတ္ေပးမယ္ဆုိရင္ အင္ဘာလာရြာသားေတြ ဘာျဖစ္သြားမယ္ဆုိတာကုိ သူတုိ႔ နားလည္ေလာက္ၿပီလုိ႔ ထင္ပါတယ္။ သူတုိ႔မွာ ဘာလက္နက္ပဲရွိရွိေၾကာက္စရာမလုိပါဘူး။ ဘယ္ေနရာမွာမဆုိ ရခုိင္တစ္ရြာကုိ ျပႆနာရွာၿပီဆုိတာနဲ႔ အင္ဘာလာရဲ႕ အေနအထားဟာ ပိန္းၾကာရြက္ေပၚကေရေတြလုိ အာမခံခ်က္ မရွိေတာ့ဘူးဆုိတာ သူတုိ႔ မသိဘူးလုိ႔ ဘယ္သူအာမခံရဲမလဲ။
ကုလားေတြဘာေတြေတြးေနတယ္ဆုိတာကုိ ရခုိင္ေတြသိပါတယ္။ ရခုိင္ျပည္နယ္ဟာဘယ္ေတာ့မွ ဘယ္လုိအေၾကာင္း နဲ႔မွ ကုလားေတြအပုိင္စီးလုိ႔မရဘူးဆုိတာကုိ သူတုိ႔သိသင့္ပါၿပီ။ ေမာင္ေတာမွာ ရခုိင္ရြာေတြမီးရႈိ႕ခံလုိက္ရတာကလည္း ေစာက္သုံးမက်တဲ့ နစကေတြေၾကာင့္ပဲျဖစ္တယ္။ သူတုိ႔ကုိအားကုိးမိလုိ႔ ရခုိင္ေတြဒုကၡေရာက္ခဲ့ရတယ္။ လူဦးေရတုိး ပြားနဳန္းအရ သူတုိ႔မ်ားလာတယ္ဆုိေပမယ့္ အစုိးရသာအခက္ႀကဳံေတြမွာျဖစ္ၿပီး ရခုိင္ေတြကေတာ့ ေခါင္းေမာ့ႏုိင္မွာပဲ။ အႏုိင္အရႈံးကုိ တြက္ရင္ သူတုိ႔ဘက္က ဘယ္ေတာ့မွ အႏုိင္မရႏုိင္ဘူးဆုိတာကုိ ရခုိင္ေတြယုံၾကည္တယ္။
သူတုိ႔က သံသယနဲ႔တုိက္တယ္။ ရခုိင္ေတြက မေၾကာက္တရားနဲ႔ ယုံၾကည္ခ်က္ကုိေပါင္းၿပီး ရင္ဆုိင္တယ္။ ဘယ္သူ ဘာျဖစ္သြားသလဲ ။ ရခုိင့္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ ရုံးကုိ ေက်ာက္ေတာ္မွာဖြင့္လွစ္လုိက္ၿပီျဖစ္တယ္။ ရခုိင္ေတြ ဘက္မွာ တုိင္းရင္းသားအားလုံးရွိတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္မဆုတ္ဘူးဆုိတာကုိ ယုံၾကည္တယ္။ အေရးႀကီးရင္ေသြး နီးတယ္ဆုိတဲ့စကားဟာ ရခုိင္စကားျဖစ္တယ္။ ရခုိင္ေတြဟာ ေသြးနီးၾကတယ္။ ဒါဟာ ရခုိင္ေတြရဲ႕ မ်ိဳးေစာင့္တရား ေၾကာင့္ပဲျဖစ္တယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ ေသြးမေရာဘူး။
ရခုိင္လူမ်ိဳးကုိ ကုလားေတြယူလုိ႔မရဘူး။ တျခားလူမ်ိဳးေတြကုိ ကုလားေတြယူလုိ႔ရတယ္။ အဲဒါဟာ ဘယ္ေတာ့မွေျပာင္း လဲမွာ မဟုတ္တဲ့အမွန္တရားတစ္ခုပဲ ျဖစ္တယ္။ အမ်ိဳးသားေရးကုိ သစၥာမေဖာက္တဲ့ ရခုိင္သားေတြဟာ ကုလားကုိ ဘယ္တုန္းကမွလည္း မေၾကာက္ခဲ့သလုိ ဘယ္ေတာ့မွလည္းေၾကာက္မွာ မဟုတ္ဘူး ဆုိတာသိထားၾကပါ။
ကုလားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ရခုိင္ေတြအယင္က မေတြးခဲ့ေပမယ့္ အခုခ်ိန္မွာ အေလးအနက္ထားေတြးေတာထားၾကတယ္။ ေနာက္ျဖစ္လာမယ့္ အခ်ိန္အခါနဲ႔အေျခအေနကုိ တြက္ခ်က္ေတြးဆထားၿပီးျဖစ္တယ္။ ကုလားကုိ အရုပ္ဆြဲၿပရမယ္လုိ႔ ဘုိးဘြားဘီဘင္လက္ထက္ကတည္းက တေပါင္အတိတ္နိမိတ္ေတြရွိခဲ့တယ္။ အခုတစ္ေျဖးေျဖးမွန္ကန္လာေတာ့မယ္၊ ဘဂၤလီေတြ ေအးေအးေနခဲ့ရင္ ဒီတေပါင္ဟာ မွားမယ္။အခုေတာ့ဒီတေပါင္မွန္လာခဲ့ပါၿပီ။ ေသမယ့္က်ားေတာေျပာင္း ဆုိတဲ့စကားနဲ႔အညီ ၊ က်ားစာျဖစ္မယ့္ႏြား ေတာင္နားေယာင္ဆုိသလုိမ်ိဳးျဖစ္လာတယ္။ ဒီေကာင္ေတြမ်ိဳးေပ်ာက္ခ်င္ လုိ႔ အခုလုိ ရခုိင္ေတြကုိရန္စတာျဖစ္တယ္။
ေအးခ်မ္းစြာေနထုိင္တဲ့ ရခုိင္ေျမမွာလာၿပီးေတာ့ ရန္စတာဟာ ကုိယ့္ေသတြင္းကုိယ္တူးတာဘဲ။ အခုသူတုိ႔ေတြဟာ ႏုိင္ငံသားအခြင့္ေရးေတြေတာင္းတယ္။ ႏုိင္ငံသားအခြင့္အေရးေတြေပးလုိက္ရင္ သူတုိ႔ဟာ ျပည္မကုိမေျပာင္းဘဲ ဒီမွာ ဘဲေနမွာျဖစ္တယ္။ ျပည္မကုိသြားခ်င္တယ္ဆုိတာဟာ ရခုိ္င္ျပည္မွာလုိ ေခါင္းငံု႔ေနစရာမလုိဘူးလုိ႔ သူတုိ႔ေတြးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဗမာေတြကလည္း အခုဆုိသူတုိ႔ေတြရဲ႕အေၾကာင္းကုိသိသြားၿပီ။ လက္ခံေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။ ဗမာေတြလက္ ခံရင္ ေနာက္ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေလာက္မွာ ဗမာျပည္ဟာ ကုလားျပည္ျဖစ္သြားမယ္။ ကုလားလားေတြကုိေမာ္မၾကည့္ရဲတဲ့ အဆင့္ေရာက္သြားႏုိင္တယ္ဆုိတာ ဗမာေတြသိထားၿပီးသားျဖစ္တယ္။ ဒါေမပယ့္အခုလည္း လက္ခံေနတာကုိတြက္ ရင္ ဗမာေတြလူမ်ိဳးေရးအပုိင္းမွာ ၀ါးမ်ိဳးခံရမယ့္ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုကုိေလွ်ာက္ေနၿပီးလုိ႔ေတြးမိတယ္။ ရခုိင္ကကုလား ေတြ ဗမာျပည္ကုိေျပာင္းေနၾကတယ္။ ေျပာင္းဖုိ႔အတြက္လည္း လုပ္ေပးသူေတြက လုပ္ေပးေနၾကတယ္။ အဲဒါကုိအခု ထိ ဗမာေတြမသိၾကေသးဘူူးလားလုိ႔ ေမးခ်င္တယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ကုလားလက္ထဲေရာက္သြားမွာကုိ မလုိလားပါဘူး။ စုိး ရိမ္လုိ႔ သတိေပးတာပါ။ အဲဒါကုိ ဗမာေတြလည္း သိပါလိမ့္မယ္လုိ႔ယုံၾကည္တယ္
သူတုိ႔မွာပုိင္ဆုိင္တဲ့ေျမမရွိဘူးေလ။ ဒါေၾကာင့္ေျမလုိခ်င္တယ္။ သူတို႔အလံကုိ ျမန္မာေျမေပၚမွာ စုိက္ထူခ်င္တယ္။ အဲဒါ ဟာ ဘဂၤလီႀကီးစုိးေရး၀ါဒရဲ႕အေျခခံအခ်က္ေတြဘဲျဖစ္တယ္။ ဘဂၤလီရွိတဲ့ႏုိင္ငံ ဘယ္ႏုိင္ငံမွာ ျငိမ္သက္မႈေတြရွိခဲ့သလဲ အခုဆုိ ထုိင္းမွာ ျဖစ္ေနၿပီ။ ထုိင္းႏုိင္ငံသားေတြ၊ထုိင္းႏုိင္ငံက လက္နက္ကုိ္င္အာဏာပုိင္ေတြကုိေတာင္ သတ္ျဖတ္ေန ၿပီ။ ဒါကုိၾကည့္ရင္ သိႏုိင္ပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာလည္း ကုလားမ်ားလာတဲ့ၿမိဳ႕ေတြမွာသတိထားရလိမ့္မယ္။ ဘဂၤလီဆုိ တာကုိ ႏိႈင္းယွဥ္ဖုိ႔ တိရစၦာန္ ဒီကမၻာမွာမရွိေသးဘူးလုိ႔ ေက်ာင္းဆရာတစ္ဦးကေျပာတာကို သတိထားမိတယ္။
ေက်ာက္ျဖဴၿမိဳ႕က ေက်ာင္းဆရာတစ္ဦးဟာ ဘဂၤလီေက်းရြာမွာ စာသင္ျပဖုိ႔တာ၀န္က်ခဲ့ေပမယ့္ ကုလားေတြရဲ႕ရန္က လက္တစ္လုံးျခားလြတ္ေျမာက္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ့္ဆရာေတြကုိ ကုိယ္သတ္တဲ့ ေက်ာင္းသား ဒီကမၻာမွာဘဂၤလီ တစ္မ်ိဳးတည္းပဲရွိတယ္ဆုိတာကုိ လက္ေတြျပလုိက္တာျဖစ္တယ္။
ကုိယ့္အိမ္မွာ ထမင္းေကၽြးထားတဲ့ အိမ္ေဖာ္က ကုိယ့္ရဲ႕ထမင္းရွင္ဆရာ၀န္လင္မယားကုိသတ္တယ္ဆုိကတည္းက ကမ္းကုန္ေနၿပီေလ။ အခုစာေရးသူေျပာေနတာဟာ အျဖစ္မွန္ေတြကုိေျပာေနတာပါ။ ကုလားအေရးနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ေတာ့ ျမန္မာတုိင္းရင္းသားေတြအားလုံး သိထားေအာင္အတြက္ေျပာေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူ႔ကုိမွအပုတ္ခ်ၿပီး လီ ဆယ္လုိ႔ေျပာေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ ရခုိင္သားေတြနဲ႔ကုလားဟာ အမ်ားႀကီးရင္းနီးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ေနၾကတယ္။ ေသြးမေရာဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကုလားအေၾကာင္းကုိေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ ရခုိင္ေလာက္ဘယ္သူကမွ ကုလားအေၾကာင္းကုိ မသိဘူး။ ရခုိင္ ကုလားဆုိၿပီး ျမန္မာတုိင္းရင္းသားအမ်ိဳးသမီးဘယ္ႏွစ္ေယာက္ကုိ ကုလားဘာ သာသြင္းလုိက္ၿပီလဲဆုိတာကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စစ္တမ္းေကာက္ဖုိ႔လုိအပ္ေနၿပီလုိ႔ ယူဆတယ္။ ျမန္မာတုိင္းရင္းသား ေထာင္နဲ႔ခ်ိီၿပီး ဘဂၤလီဘာသာကုိေ၇ာက္သြားခဲ့ၿပီလုိ႔ထင္ျမင္တယ္။ ရာကဏန္းနဲ႔ေျပာလုိ႔မရေတာ့ဘူး။ ေျပာေတာ့ရခုိင္ ကုလား-ကုိးကြယ္ေတာ့ အလာအရွင္ျမတ္၊ အဲဒါသာၾကည့္ေပေတာ့ဗ်ာ။ ရခုိင္ကုလားဆုိတာက ရခုိင္ျပည္ကေျပာင္းလာ တဲ့ကုလားကုိေျပာတာလား၊ ကုလားနဲ႔ရခုိင္စပ္ထားသလုိလုိမ်ိဳးေရာတာေလ။ ရခုိင္-ကုလားဆုိတာ ရခုိင္ျပည္မွာမရွိဘူး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဗမာျပည္ေရာက္မွာ ၾကားရတာ။ အဲဒါကုိလည္း တစ္ခ်ိဳ႕က အခုထိရခုိင္ကုလားဆုိတာႀကီးကုိယုံေနသူ ေတြရွိေသးတယ္။ ရခုိင္ျပည္မွာ ရခုိင္ဟာရခုိင္၊ကုလားဟာကုလားပဲ။ သီးျခားစီေနတာျဖစ္တယ္။ ႏွစ္ေပါက္တစ္ေပါက္ ရုိက္လုိ႔မရဘူး။ ဟုိေယာင္၊ဒီေယာင္ေယာင္လုပ္လုိ႔မရဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ရခုိင္ကုလားဆုိတာ ဘဂၤလီသာျဖစ္ေၾကာင္း ေခတ္ေနာက္က်တဲ့ ၊ဗဟုသုတနည္းတဲ့ ဗမာတစ္ခ်ိဳ႕ကုိ အသိေပးလုိပါတယ္။ ကုလားအေၾကာင္းမသိရင္ ရခုိင္ကုိေမး ၾကည့္လုိက္ပါ။ ကုလားေတြ ယုတ္မာတယ္၊ပက္စက္တယ္၊ ရုိင္းတယ္၊ တဏွာရာဂႀကီးမားတယ္ဆုိတာကုိ သိၾကတယ္။
သူတုိ႔ရဲ႕ ႏွာေခါင္းကလည္းၾကည့္ဦးေလ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေနၾကတဲ့ ဘယ္တုိင္းရင္းသားေတြနဲ႔မွ မတူဘူးဆုိတာကုိ သိၾက မွာပါ။
ျမန္မာႏုိ္င္မွာ ဘဂၤလီအမ်ားဆုံးေဒသဟာ ရခုိင္ေတြျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခုေျပာေနၾကတဲ့ တန္းတူေနထုိင္ေရးဆုိတာ ကို တြက္ၾကည့္ရင္ ရခုိင္ျပည္နယ္မွာ ဘဂၤလီ ၁၄ သိန္းရွိတာေၾကာင့္ ျပည္နယ္တစ္ခုစီက တစ္သိန္းစီခြဲေ၀ယူလုိက္ၾက ပါလားလုိ႔ေျပာခ်င္တယ္။ ဒီလုိဆုိရင္ ရခုိ္င္မွာလည္း တစ္သိန္းဘဲက်န္ေတာ့မယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ျမန္မာႏုိင္ငံလုံးမွာရွိတဲ့ ဘဂၤလီေတြ အားလုံးကုိ တုိင္းနဲ႔ျပည္နယ္ ၁၄ ခုက ခြဲေ၀ယူလုိက္ၾကရင္ေကာဆုိတဲ့ ေမးခြန္းကုိေမးခ်င္တယ္။ ဒီလုိဆုိ ရင္ ဘယ္သူလက္မခံမလဲ။ တန္းတူေနထုိင္လုိ႔ရတယ္ဆုိတဲ့ လူေတြ တစ္ႏွစ္ေလာက္အတူ ေနၾကည့္လုိက္ပါလားလုိ႔ ေျပာခ်င္တယ္။
လူသားခ်င္းစာနာေထာက္ထားေရးဆုိတာ ရခုိင္ေတြမွာရွိၿပီးသားပါ။ ရွိလုိ႔လည္းသူတုိ႔ကုိ ထားခဲ့တာေပါ့။ေနထုိင္ခြင့္ေပး ခဲ့တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ လူသားေတြကုိသာစာနာဖုိ႔ေျပာခ်င္တယ္။ လူသားမဆန္သူကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ စာနာဖုိ႔လုိပါသလား။ စာသားကုိက လူသားခ်င္းစာနာေရးျဖစ္တဲ့အတြက္ လူမဟုတ္သူကုိ စာနာဖုိ႔မလုိဘူးလုိ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
အပုိင္း ၂ ကုိ မၾကာခင္တင္ျပသြားပါမည္။
.