ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာလူမ်ိဳး အလုပ္သမားတို႔၏ဘ၀အေၾကာင္း ေပးစာ

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ေလာက္က စၿပီး တစ္စတစ္စ ဆိုသလို ၀မ္းစာအတြက္ လုပ္စားကိုင္စားရာမွာ ဆင္းရဲ ၾကပ္တည္း လာၾကရပါတယ္။ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏိုင္ငံမွာ ဘာအလုပ္မွမလုပ္ႏိုင္ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းကလည္း အရမ္းကိုနည္းလာေတာ့  ျပည္ပ ႏိုင္ငံေတြကို ထြက္ၿပီး အလုပ္လုပ္ၾကရပါတယ္။

          

 ဒီလိုေျပာေတာ့ ျပည္ပႏိုင္ငံ ဆိုလို႕အထင္မႀကီးလိုက္ပါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တင္ျပမယ္ ႏိုင္ငံက ထိုင္းနိုင္ငံပါခင္ဗ်ာ...  ကၽြန္ေတာ္တို႕က ေစ်းႀကီးေပးရတဲ့ ဂ်ပန္ တို႔ အေမရိက တို႔ ဘယ္သြားႏိုင္ၾကမလည္း အဲဒီေတာ့ နယ္စပ္ကို ျဖတ္ၿပီး ထိုင္းကို၀င္ရတယ္ေလ  တာခ်ီလိတ္၊မဲေဆာက္ ၊ဘုရားသံုးဆူ  ဆိုတဲ့ေနရာေတြကေန ၀င္ၾက အလုပ္လုပ္ၾကရပါသည့္။ဒီလိုတရားမ၀င္လာေတာ့ ထိုင္းရဲက လူ၀င္မွူ႔ဥပေဒအရ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ဖမ္းပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာ (ေရႊ) ေတြက မေခပါဘူး။ အခက္အခေတြဲကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး ဘန္ေကာက္မွာဆိုရင္ ေရႊေတြ သိန္းခ်ီေနပါၿပီ။ဒီလိုနဲ႕ နယ္စပ္ျဖစ္တဲ့ မဲ့ေဆာက္ ဆိုရင္လည္း တစ္ၿမိဳ႕လံုးလူဦးေရရဲ႕ ၃ခ်ိဳး၂ ခ်ိဳးက ေရႊျမန္မာေတြဘဲလို႔ဆိုရရင္ မွန္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါဆိုေတာ္ေတာ္ ေကာင္းလား လားလို႕ေမးရင္ေတာ့ အားလံုးဟာ အလုပ္သမားပါဘဲ။ 

ထိုင္းသူေဌးကို သူေဌး သူေဌး ဆိုၿပီး ေၾကာက္ေန ၾကရတဲ့ သူေတြပါဘဲ။ ဒီအထဲက  ကိုယ့္လူမ်ိဳးေကာင္းစားေရးအတြက္နိုင္ငံျခားအေထာက္အပံ့ခံ လူတန္းစားကေတာ့ လူနည္းစုုအေနနဲ႕ ပဲရိွေနပါတယ္။ 

         

ကၽြန္ေတာ္တို႕ အလုပ္သမားဆိုတာက တစ္ကယ္တမ္းေျပာရရင္ ယဥ္ေက်းစြာေျပာတာပါ တစ္ကယ္ေတာ့ အလုပ္သမားအခြင့္အေရးဆိုတာ ဘာမွမသိရတဲ့ “ကၽြန္” လိုေျပာမွ မွန္တာပါ။ကၽြန္ေတာ္တို႕ အလုပ္လုပ္ေနရင္းက ထိုင္းမွာေနလို႕ ရေအာင္ဆိုၿပီးေတာ့ ၁ ႏွစ္ေနထိုင္အလုပ္လုပ္ခြင့္အတြက္

ေဆးစစ္ခ ဘတ္ (၁၉၀၀) နဲ႕ အလုပ္သမားလုပ္ခြင့္ ဘတ္ (၁၀၀၀) အကုန္အက်ခံၿပီး လုပ္လိုက္ရပါတယ္။   

တစ္ရက္မွ (၁၃၀)ဘတ္ ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေငြကို( ၂၀)ဘတ္ အတိုးနဲ႔ခ်ီးၿပီး လုပ္ရတာပါ။ ဒီေတာ့ ဒီအေႀကြးက ေန႔စဥ္ ရရ၊ မရရ ဆက္ေနရျပီး လေပါင္းမ်ားစြာ မေၾကႏိုင္ပါဘူး။ ဘတ္ေလး၁၃၀ နဲ႕ စားေရးေသာက္ေရးက ခက္ပါတယ္ ။ဒီၾကားထဲမွာ ကိုယ္ပိုင္အိမ္မရိွတဲ့ ဘ၀မို႕ လကုန္ရင္ အိမ္လစာကလည္း အသည္းအသန္ရွာရပါေသးတယ္။ ဒီလိုနဲ႕အေႀကြးသံသရာက လြတ္တယ္ဆိုတာ ရိွကိုမရိွဘူး။ အခု ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေအာက္ေျခက လူေတြမွာ ျပႆနာ တစ္ခုက ပူပန္မူၾကီးျဖစ္ေနရပါျပီ ဘာလည္းဆိုေတာ့ ပါတ္စပို႕ ဆိုတာပါဘဲ ။

          

 ကၽြန္ေတာ္တို႕ အခုကိုင္ထားတဲ့ လက္မွတ္ေတြကို သက္တမ္းမတိုးေပးေတာ့ဘူးလို႕ ေၾကၿငာလိုက္ပါၿပီ။ သက္တမ္းတိုးခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ပါတ္စပို႕လုပ္ရပါ့မယ္တဲ့ ၊ပါတ္စပို႕မရိွရင္ ဆက္ၿပီးေနထိုင္ဖို႕ ရိုင္းရိုင္းေျပာရရင္ (ဆက္ကၽြန္ခံဖို႕  --ကၽြန္ေတာ္ရိုင္းျပတယ္ဆိုရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္--) မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ပါတ္စပို႕လုပ္ဖို႕က ဘတ္ (၅၀၀၀) ကုန္က်မယ္လို႕ဆိုပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕က ဘတ္သက္တမ္းဆက္လာတာ၃ ႏွစ္ရိွၿပီမို႕ဒီေစ်းနဲ႕ရတာလို႕ေျပာပါတယ္၊ ေက်းဇူတင္ပါတယ္ ေအးဂ်င့္ရယ္။        

ပါတ္စပို႔သက္တမ္းက၂ ႏွစ္ရတယ္၆ ႏွစ္ရတယ္ ေျပာၾကတာေပါ့မသိပါဘူး။ေသခ်ာေလ့လာၾကည္႕လိုက္

ေတာ့ စာအုပ္မွာပါတဲ့သက္တမ္းနဲ႔ ေနထိုင္ခြင့္သက္တမ္းကလည္း   ေသေသခ်ာခ်ာကြဲေအာင္ ေျပာၾကဖို႕လိုေသးတယ္ဗ်ာ့။ကၽြန္ေတာ္က စာအုပ္ရၿပီေပါ့ဗ်ာ ထားပါေတာ့ ရရင္ေနလို႕ရၿပီလား ဆိုေတာ့ မရေသးဘူးတဲ့  လူေဟာင္းေတြဘတ္သက္တမ္းတိုးတဲ့ ေနထိုင္ခြင့္သက္တမ္းကို ၂ လပိုင္း ၂၈ ရက္အတြင္းကို ဘတ္သက္တမ္းတိုးရမယ္တဲ့ ။  

ဒုကၡပါဘဲ ေဆးစစ္ရမယ္ စုစုေပါင္း ၂၉၀၀ ကုန္အံုးမယ္ေပါ့။  ဒါကတရား၀င္ေစ်းေနာ္ သူေဌးခဆိုတာပါ ထည့့္ရင္ ဒီေလာက္နဲ႕ မရဘူး။ ဒါဆိုစုစုေပါင္း ေအာက္ထစ္ (၈၀၀၀) ဘတ္ ကုန္ၿပီေပါ့။ကၽြန္ေတာ္တို႕ တစ္ရက္ (၁၃၀)ရတဲ့ သူေတြ ဘယ္လိုလုပ္မလည္း ။ဒီေတာ့ သူေဌးက ေငြစိုက္ေပးတယ္ ၿပီးေတာ့ လစာထဲက ေျဖးေျဖးခ်င္း ျဖတ္မယ္ဆိုေတာ့  သူေဌးရွိတဲ့အလုပ္သမားလူတန္းစား တစ္ခ်ိဴ႔ေတာ့  ၀မ္းသာၾကရတယ္။ဒါေပမယ့္ အဲဒီ သူေဌး လို႔ဆိုတဲ့ သူဆီမွာေတာ့ ၂ ႏွစ္ေလာက္ အလုပ္အေႀကြးျပဳရမယ္ ဆိုတာကို ေခါင္းထဲမထ့ဲခ်င္ေတာ့ပါဘူး ။သ႔ူစိတ္မၾကည္လို႕ ဆဲဆဲဆိုဆို ရိုက္ရင္လည္း ခံလိုက္ရံုဘဲေလ ေငြေတာင္စိုက္ေပးတာဆိုေတာ့ မဟာေက်းဇူးရွင္ႀကီးေပကို။

ဒါကေငြစိုက္တဲ့ သူေဌးရိွလို႔ ဒီလူေတြက ပါတ္စပို႕ကို ေအးဂ်င့္ေတြကတဆင့္ တင္ၾကေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕လို႕စိုက္ေပးမယ့္သူမရိွတဲ့အုပ္စုကမလြယ္လွဘူးေလ။ ပိုက္ဆံေခ်းမည့္သူကို ေျခေထာက္ကိုင္ျပီး အာမခံေၾကး ေပးရမည့္အျပင္ ေန႔တိုး၊ လတိုး၊ထပ္ဆင့္တိုး၊ေန႕ျပန္တိုး၊ အရင္းမေပးႏိုင္သ၍ သြင္းရမယ့္ အတိုး၊ စသည့္ အတိုးေတြေတာင္ ေခ်းလို႕မရဘူး။ ကိုယ္ထက္ဦးသူေတြကရိွေနၿပီေလ။

           

ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္သတိရမိတာက ကၽြန္ေတာ္တို႕လူမ်ိဳး အလုပ္သမားေတြဘက္က မားမားမတ္မတ္ရပ္တည္ေပးမယ့္ဆိုိုတဲ့ သူေတြကိုပါ။ဒါနဲ႕ အလုပ္သမားအေရးလုပ္တဲ့ သူေတြဆီ ကိုသြားၾကည္႕ေတာ့ အစည္းအေ၀းေတြကမ်ားေနလို႕ မေတြ႕ရပါဘူး၊ေနာက္တစ္ေနရာကို သြားေတာ့လည္း လူႀကီးက အေနာက္ႏိုင္ငံႀကီးတစ္ခုကို သြားတယ္ဆိုလားပါဘဲ မေရရာ ခ့ဲပါဘူး။ ဒါနဲ႕ လူႀကီးနဲ႕ မေတြ႔ရရင္ လူငယ္နဲ႕ ေတြ႔ရပါေစေတာ့ ဆိုၿပီး လိုက္ျပန္ပါတယ္…ေတြ႔ျပန္ေတာ့လည္း ေတြတဲ့ သူကို ဒီလိုေတြျဖစ္ေနပါတယ္ ေျပာျပေတာ့လည္း “ ဒါကေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံ- ျမန္မာႏိုင္ငံ တို႕ရဲ႕ ဥပေဒပါ” လိုျပန္ေျပာပါတယ္။ 

ကၽြန္ေတာ္နားလည္တာတစ္ခုက ဥပေဒ ဆိုတာကိုပါ။ ဥပေဒ ဆိုတာ လူက သတ္မွတ္ျပဌာန္းရတာပါ။ ဒီမိုကေရစီနဲ႕ လူ႕အခြင့္အေရးဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ဥပေဒ တစ္ခုျဖစ္ဖို႔ဆိုတာ လြတ္ေတာ္က ျပဌာန္းတာပါ။ ျပဌာန္း ဖို႕ဆိုတာကလည္း အမ်ားႏွစ္သက္ရမယ္ ေအာက္ေျခလူတန္းစားေတြ နစ္နာမွဳ႕ အနည္းဆံုးျဖစ္ရပါ့မယ္ ။တစ္ကယ္လို႕ ဒီဥပေဒကို ျပည္သူကေသာ္၄င္း သို႕တည္းမဟုတ္ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားေတြကေသာ္၄င္း ေက်ာင္းသားကေသာ္၄င္း တစ္ဦးဦးဘက္က အရမ္းနစ္နာတယ္ ဆိုရင္ ကန္႕ကြက္ရမယ္ အေရးဆိုရမယ္။ ဒီလိုလုပ္လာရင္ ဒီဥပေဒ ဆိုတာကို ျပန္ၿပီး စဥ္းစားရမွာပါ။ဒါကို ဒီမိုကေရစီနည္းက်တယ္ လို႕ ေျပာရင္ ရမလား မရဘူးလားဆိုတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေျပာမတတ္ပါဘူး။ဒီလိုဘဲထင္တာပါ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာလည္း ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းအမွန္ေပၚကို သြားေနသလို ထိုင္းႏိုင္ငံကလည္း ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံတစ္ခုလို႕ ကၽြန္ေတာ္ဒီရက္ပိုင္း ဂ်ာနယ္ေလးဘာေလးဖတ္ရလို႕ သိထားပါတယ္။

           

ဘယ္လိုအေၾကာင္းေတြဘဲ ျဖစ္ပါေစကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြအရမ္းဒုကၡေရာက္ေနတာကေတာ့ အမွန္ပါဘဲ။ဒီအတြက္ စာနာႏိုင္ၾကၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕ အခက္အခဲေတြကို ေျဖရွင္းေပးမယ့္ ဦးေဆာင္ေပးမယ့္ အစိုးရရဲ့ လုပ္ေဆာင္မူတစ္ခုခုေလာက္၊ အမွန္တစ္ကယ္ အလုပ္လုပ္ေပးႏိုင္တဲ့ ျမန္မာအမ်ိဳးသားေကာင္း အဖြဲ႔တစ္ခုေလာက္ မဲ့ေဆာက္မွာရိွရင္ အရမ္းေကာင္းမွာဘဲလို႕ ေတြးရင္းနဲ႕  ေနာက္ေန႕မိုးလင္းရင္ ေရာက္လာမယ့္ ေန႔ျပန္တိုးသမားကိုမွန္မွန္ ေပးနိုင္ဖုိ႔အေရး ညဘက္ ကုန္ထမ္းအလုပ္ဆင္းဖို႕ ေစ်းကိုထြက္ လာခဲ့ရပါတယ္။

                                                                                       

ေက်ာ္ဇင္းမင္း ( မဲေဆာက္ညေစ်း )

ေမးလ္မွ ေပးပို႔သည္။ 

သတင္း (U.V.I)

.